Magbalik-tanaw sa Kasaysayan at Hanapin ang Kalooban ng Diyos

Naitala sa Lumang Tipan na ang mga tao sa Sodoma ay masasama, malaswa, at tiwali, at ang lungsod ay puno ng pagnanasa ng pagdanak ng dugo at pagpatay, lubha hanggang sa ninais pa ng mga tao roon na pumatay ng mga anghel. Hindi kailanman sumapit ang pagsisisi sa kanila, at sa gayon ay nagpaulan ng apoy ang Diyos sa kanila mula sa langit at nawasak silang lahat. Gayunpaman, ang mga bihasa sa Biblia, alam na bago nagpadala ang Diyos ng kalamidad sa lungsod, humiling si Abraham sa Diyos sa ngalan ng Sodoma. Narito ang isang bahagi ng talaang ito mula sa Biblia: “At sinabi ni Jehova, Kung makasumpong Ako sa Sodoma ng limampung banal sa loob ng bayan, patatawarin Ko ang buong dakong yaon, alang-alang sa kanila. … At sinabi niya, … kung sakaling may masusumpungan doong sangpu. At sinabi Niya, Hindi Ko lilipulin, alangalang sa sangpu” (Genesis 18:26–32). Ang mga talatang ito ay hindi lamang ibinubunyag ang matuwid na disposisyon ng Diyos, sa halip mas higit na nagbibigay sa atin ng kahulugan ng dakilang awa at kahinahunan ng Diyos. Iniligtas sana ng Diyos ang Sodoma kung may sampung matuwid na tao lamang na natagpuan. Sa kabila ng pagiging malalim na pagkatiwali at masama ng mga tao, inaasam pa rin ng Diyos na magsisi sila. Ito ay isang masakit na katotohanan na kahit sampung matuwid na tao ay hindi matagpuan sa gayon kalaking lungsod, at kaya sa huli ay walang pagpipilian ang Diyos kundi sirain ito.

Ang mga taong namumuhay ngayon sa mundong ito, na puno ng mga tukso, ay mas masahol pa kaysa sa mga tao sa Sodoma sa mga nakaraang taon. Ang mga tao ngayon ay ginawang tiwali ni Satanas sa sukdulan: Gustong-gusto nila ang kasamaan at iniibig ang kawalan ng katarungan; ang daigdig ay napuno ng karahasan at pangangalunya, at makikita mo ang mga karaoke bar, foot massage parlor, hotel, at mga dance club saanman sa mga pangunahing lansangan at eskinita. Ang mga nasabing lugar ay puno ng kasamaan at kalaswaan. Ang bawat isa ay nabubuhay upang kumain, uminom, magsaya, at magpakasawa sa mga pisikal na kasiyahan, imoral sa sukdulan. Walang pag-ibig sa pagitan ng mga tao, sa halip lahat ay nandaraya, nakikipaglaban at nakikipagtalo sa bawat isa para sa katayuan, katanyagan at kapalaran; nanloloko at naglalabanan laban sa isa’t isa, at nakikipag-away pa para sa pera at pakinabang. Ang buong sangkatauhan ay nabubuhay sa ilalim ng pamamahala ni Satanas, at walang sinuman ang may pagmamahal para sa mga positibong bagay, o naghahangad ng liwanag, o lumalapit upang tanggapin ang biyaya ng kaligtasan ng Diyos. Kahit pa ang mga mananampalataya ay nabubuhay sa paulit-ulit na pagkakasala at pagkukumpisal, ganap na hindi magawang sumunod sa mga aral ng Panginoon. Napapalayo sila hanggang sa pagsunod sa mga makamundong uso at maghangad ng kasiyahan ng laman. Kahit na alam nilang sila ay nabubuhay sa kasalanan, hindi pa rin nila maiwaksi ang mga gapos ng kasalanan—ang kanilang mga puso ay napalayo sa Diyos. Hindi ba’t ang buong sangkatauhan, nagawang tiwali sa sukdulan, matagal nang umabot sa puntong dapat na silang nawasak?

Inaasahan ng Diyos na Maaaring Magsisi ang Mga Tao

Ang mga sakuna ay sunud-sunod na nangyayari, at ang kalooban ng Diyos ay lumapit tayo sa Kanya upang magsisi. Nais niya na ang lahat ay magsisi at hindi nais na may mapahamak. Dalawang libong taon na ang nakalipas, sinabi ng Panginoong Jesus, “Mangagsisi kayo; sapagka’t malapit na ang kaharian ng langit” (Mateo 4:17). Sa puntong ito, ang ilan sa inyo ay maaaring sabihin, “Hindi naniniwala sa Diyos ang mga di-mananampalataya at hindi posibleng magsisi. Gayunpaman, pagkatapos magkaroon ng pananampalataya sa Panginoon, madalas tayong umiiyak ng mapait sa Kanya habang nananalangin tayo. Inaamin natin ang ating mga nakaraang kasalanan, at hindi na tayo muling gagawa ng anumang masama. Maaari tayong maging mapagparaya at mapagpasensya sa iba. Maaari tayong magbigay sa kawanggawa at magbigay ng mga donasyon at tumulong sa iba, kahit na maaari nating gugulin ang lahat ng ating oras sa paggawa at pagtatrabaho para sa Panginoon, at hindi natin ipagkakanulo ang Panginoon kahit pa tayo ay naaresto at nabilanggo. Hindi ba ito ang tunay na pagsisisi? Kung matatag tayong nagsasanay sa ganitong paraan, kung gayon ay poprotektahan tayo ng Panginoon at ilalayo tayo mula sa mga sakuna.” Ngunit ito ba talaga ang kaso? Minsang sinabi ng Panginoong Jesus, “Ang bawa’t nagkakasala ay alipin ng kasalanan. At ang alipin ay hindi nananahan sa bahay magpakailanman: ang anak ang nananahan magpakailanman” (Juan 8:34–35). Matapos tayong magkaroon ng pananampalataya sa Panginoon, maaari tayong maging mapagpakumbaba at mapagpasensya, makakatulong tayo sa iba, at makagagawa tayo ng mga sakripisyo, gugulin ang ating sarili, ipangaral ang ebanghelyo, magpatotoo sa Panginoon, at mayroon tayong mga magagandang ugali sa panlabas. Gayunpaman, ang hindi natin maikakaila ay ang mga tiwaling disposisyon na nasa loob natin, tulad ng kayabangan, panlilinlang, pagiging matigas, kasamaan, at kalupitan, ay hindi nalinis, at may kakayahan pa rin tayong magkasala sa lahat ng oras. Halimbawa, alam na alam natin na hinihiling sa atin ng Panginoon na maging matapat, ngunit kinokontrol ng ating mapanlinlang na kalikasan, sa sandaling may isang bagay na lumalabag sa ating sariling personal na interes, hindi natin maiwasang magsabi ng kasinungalingan at manlinlang; kinokontrol ng ating mayabang, mapagmataas na kalikasan, palagi nating pinapagawa sa iba ang sinasabi natin kahit na ano pa ito, at kapag hindi sila sumunod ay nagagalit at pinapangaralan natin sila; at kapag nangyayari ang mga sakuna at pagsubok, nagrereklamo tayo at sinisisi ang Panginoon. Ito ay ilan lamang sa mga halimbawa. Ang ating mga kasalanan ay tulad ng mga damo—tumutubo kaagad pagkatapos na gupitin. Kahit na umiyak tayo ng mapait araw-araw sa pagdarasal at pag-amin ng ating mga kasalanan, hindi pa rin tayo nagbabago. Maaari ba itong maging tunay na pagsisisi? Sino ang makagagarantiya na poprotektahan ng Diyos ang gayong tao sa gitna ng mga sakuna? Ang totoong pagsisisi ay kapag ang mga mala-satanas na tiwaling disposisyon ng isang tao ay ganap na nalinis at nabago, kapag hindi na sila gumagawa ng kasamaan, gumawa ng kasalanan, o lumalaban sa Diyos. Ito ay kapag maaari na silang tunay na magpasakop sa Diyos at sumamba sa Diyos. Ang mga tao lamang na katulad nito ang karapat-dapat na magmana ng mga pangako at pagpapala ng Diyos at pumasok sa kaharian ng langit. Tulad ng sinasabi sa Biblia: “Kayo nga’y magpakabanal, sapagka’t Ako’y banal” (Levitico 11:45). “Mapapalad ang nangaghuhugas ng kanilang damit, upang sila’y magkaroon ng karapatan sa punong kahoy ng buhay, at makapasok sa bayan sa pamamagitan ng mga pintuan” (Pahayag 22:14).

Paano Makamit ang Tunay na Pagsisisi at Matamo ang Proteksyon ng Diyos

Paano natin makakamit ang totoong pagsisisi? Minsang sinabi ng Panginoong Jesus “Mayroon pa Akong maraming bagay na sa inyo ay sasabihin, nguni’t ngayon ay hindi ninyo mangatitiis. Gayon ma’y kung Siya, ang Espiritu ng katotohanan ay dumating, ay papatnubayan Niya kayo sa buong katotohanan: sapagka’t hindi Siya magsasalita ng mula sa Kaniyang sarili; kundi ang anomang bagay na Kaniyang marinig, ang mga ito ang Kaniyang sasalitain: at Kaniyang ipahahayag sa inyo ang mga bagay na magsisidating” (Juan 16:12–13). “Sapagka’t dumating na ang panahon ng pasimula ng paghuhukom sa bahay ng Dios” (1 Pedro 4:17). “Pakabanalin Mo sila sa katotohanan: ang salita Mo’y katotohanan” (Juan 17:17). Iprinopesiya ng Panginoon na Siya ay babalik sa mga huling araw, na Siya ay magpapahayag ng higit at mas mataas na mga katotohanan kaysa sa Kapanahunan ng Biyaya, at magsasagawa Siya ng isang yugto ng gawain upang hatulan at linisin ang tao. Ito ay upang tayo ay mapalaya mula sa mga gapos ng kasalanan nang minsanan at ganap at malinis at mabago. Sapagkat ang gawaing ginawa ng Panginoong Jesus sa Kapanahunan ng Biyaya ay gawain ng pagtubos, maaaring mapatawad ang mga kasalanan ng tao sa pamamagitan ng pananampalataya sa Kanya. Gayunpaman, ang mga tao ay hindi nalinis sa kanilang makasalanang kalikasan. Sa pamamagitan lamang ng pagtanggap sa gawain ng paghatol ng Panginoon sa mga huling araw, malinis at mabago ang ating mga tiwaling disposisyon, at hindi na muling gumagawa ng kasamaan, gumawa ng kasalanan, o paglaban sa Diyos, masasabing tunay tayong nagsisi. Sa ganoon lamang tayo mapapasailalim sa proteksyon ng Diyos at makaliligtas sa mga sakuna.

Ang Panginoong Jesus ay bumalik na. Siya ang nagkatawang-taong Makapangyarihang Diyos. Ang Makapangyarihang Diyos—ang Cristo ng mga huling araw—ay nagsasagawa ng gawain ng paghatol na nagsisimula sa bahay ng Diyos sa pundasyon ng gawaing pagtubos ng Panginoong Jesus. Sabi ng Makapangyarihang Diyos, “Ang Cristo ng mga huling araw ay gumagamit ng iba’t ibang katotohanan para maturuan ang tao, para ibunyag ang diwa ng tao, at suriin ang kanyang mga salita at gawa. Ang mga salitang ito ay binubuo ng iba’t ibang katotohanan…. Sa pagsasakatuparan ng Kanyang gawain ng paghatol, hindi lamang basta nililinaw ng Diyos ang likas na pagkatao ng tao sa iilang salita lamang; inilalantad, pinakikitunguhan, at tinatabas Niya nang pangmatagalan. Ang lahat ng ganitong mga pamamaraan ng paglalantad, pakikitungo, at pagpupungos ay hindi maaaring mahalinhan ng mga ordinaryong salita, kundi ng katotohanang hindi man lang taglay ng tao. Ang ganitong klaseng mga pamamaraan lamang ang matatawag na paghatol; sa pamamagitan lamang ng ganitong uri ng paghatol masusupil ang tao at makukumbinsi nang husto tungkol sa Diyos, at bukod pa riyan ay makamtan ang tunay na pagkakilala sa Diyos. Ang idinudulot ng gawain ng paghatol ay ang pagkaunawa ng tao sa tunay na mukha ng Diyos at sa katotohanan tungkol sa kanyang sariling pagkasuwail. Ang gawain ng paghatol ay nagbibigay-daan sa tao na magtamo ng malawak na pagkaunawa sa kalooban ng Diyos, sa layunin ng gawain ng Diyos, at sa mga hiwagang hindi niya maunawaan. Tinutulutan din nito ang tao na makilala at malaman ang kanyang tiwaling diwa at ang mga ugat ng kanyang katiwalian, gayundin para matuklasan ang kapangitan ng tao. Ang mga epektong ito ay bunga lahat ng gawain ng paghatol, sapagkat ang diwa ng gawaing ito ay ang mismong gawain ng pagbubukas ng katotohanan, ng daan, at ng buhay ng Diyos sa lahat ng may pananampalataya sa Kanya” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Ginagawa ni Cristo ang Gawain ng Paghatol sa Pamamagitan ng Katotohanan).

Upang mailigtas tayo mula sa mga kadena ng ating mala-satanas na disposisyon, ipinahahayag ng Makapangyarihang Diyos ang lahat ng mga katotohanan na maaaring maglinis sa atin at ganap na iligtas tayo. Inilantad Niya ang mga misteryo ng anim na libong taong gawain ng pamamahala ng Diyos; Ibinunyag Niya ang pinagmulan ng kasamaan sa daigdig, pati na rin ang diwa at katotohanan ng paggawang tiwali ni Satanas sa sangkatauhan. Sa pamamagitan ng pagdaranas ng paghatol ng mga salita ng Diyos, nakikita natin kung gaano kalalim na nagawa tayong tiwali ni Satanas. Ang kayabangan, pandaraya, pagiging matigas, kasamaan, kalupitan—wala tayong isinasabuhay na may pagkakahawig ng sangkatauhan, na pumupukaw sa pagkamuhi at poot ng Diyos sa atin. Sa parehong oras, nalalaman natin ang matuwid na disposisyon ng Diyos na hindi pinahihintulutan ang pagkakasala. Kinikilala natin na palagi tayong nabubuhay sa ating mga mala-satanas na disposisyon, at kung hindi natin isasagawa ang katotohanan, tiyak na kamumuhian at tatanggihan tayo ng Diyos. Pagkatapos lamang niyon tayo nagpapatirapa sa harap ng Diyos at nagsisisi. Kinamumuhian natin ang ating mga kasalanan at hinahangad na mamuhay sa mga salita ng Diyos. Sa pamamagitan ng pagtalikod ng paulit-ulit sa ating laman at pagsasabuhay ng katotohanan, ang ating mga tiwaling disposisyon ay unti-unting nalilinis at nababago. Hindi na tayo naghihimagsik laban sa Diyos o lumalaban sa Kanya, at nagsisimula tayong tunay na magpasakop sa Diyos at igalang Siya. Ang mga tao lamang na tulad nito ang mga mayroong tunay na pagsisisi at poprotektahan ng Diyos at makakaligtas sa mga sakuna.

Nagpakita ang Makapangyarihang Diyos at sinimulan ang Kanyang gawain 30 taon na ang nakalilipas. Ang gawaing pang-ebanghelyo ay kumalat sa bawat bansa sa mundo, at ang milyun-milyong mga salita na ipinahayag ng Makapangyarihang Diyos ay matagal nang nailathala sa online. Ang mga salitang ito ay naisalin na sa higit sa 20 mga wika; ang mga ito’y nagpapatotoo at maaaring gamitin ng lahat ng sangkatauhan. Sa pinakamadilim at masamang kapanahunang ito, ang mga katotohanan na ipinahayag ni Cristo ng mga huling araw ay lumitaw tulad ng totoong liwanag, tulad ng kidlat na kumikislap mula sa Silangan hanggang sa Kanluran. Nagpapatotoo sila sa buong sangkatauhan: Ang Diyos ay nagpakita at ang Panginoong Jesus ay bumalik na. Ipinapahayag Niya ang katotohanan upang linisin at iligtas ang tao, at ang tanging paraan upang makamit ng tao ang ganap na kaligtasan ay ang tanggapin ang Makapangyarihang Diyos. Gayunpaman, ang sangkatauhan ay napakalalim na nagawang tiwali ni Satanas. Walang nagmamahal sa katotohanan. Ang hinahangad lamang ng mga tao ay ang magnasa sa kasiyahan ng kasalanan. Hindi nila nais na siyasatin ang gawain ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw o tanggapin ang Kanyang paghatol at pagkastigo sa mga huling araw. Sa halip, ang mga tao ay may malalim na nakapaloob na mga kuro-kuro tungkol sa gawain ng Diyos, at ang ilan ay lantarang lumalaban at kinokondena ang gawain ng Diyos sa mga huling araw. Ang bawat isa ay nabubuhay sa kasalanan nang hindi naiisip ang pagsisisi. Iilan lamang ang mga naghahangad para sa katotohanan o naghahangad para sa liwanag. Ang mga kalamidad na nakikita natin ngayon ay ang huling paalala ng Diyos, ang Kanyang huling babala, sa sangkatauhan. Higit pa riyan, ang mga ito ay kaligtasan ng Diyos. Sa pamamagitan lamang ng paglapit sa Diyos upang magsisi na maaari tayong magkamit ng proteksyon ng Diyos mula sa mga sakuna.

Bigyang Pansin ang mga Paalala ng Diyos

Sabi ng Makapangyarihang Diyos, “Darating ang lahat ng uri ng sakuna, sunud-sunod; daranas ng mga kalamidad ang lahat ng bansa at lugar: Ang salot, taggutom, baha, tagtuyot, at mga lindol ay nasa lahat ng dako. Ang mga sakunang ito ay hindi lamang nangyayari sa isa o dalawang lugar, ni matatapos ang mga iyon sa loob ng isa o dalawang araw; bagkus, kakalat ang mga iyon sa palawak nang palawak na lugar, at titindi nang titindi. Sa loob ng panahong ito, lilitaw nang sunud-sunod ang lahat ng uri ng mga salot na insekto, at mangyayari ang kababalaghan ng kanibalismo sa lahat ng dako. Ito ang Aking paghatol sa lahat ng bansa at mga bayan” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Mga Pagbigkas ni Cristo sa Pasimula, Kabanata 65). “Kung ang sangkatauhan ay nais na magkaroon ng isang magandang kapalaran, kung ang isang bayan ay nais na magkaroon ng isang magandang kapalaran, ang tao ay dapat na yumuko sa Diyos sa pagsamba, magsisi at mangumpisal sa harap ng Diyos, at kung hindi, ang magiging kapalaran at hantungan ng tao ay isang hindi maiiwasang sakuna” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Apendise 2: Ang Diyos ang Namumuno sa Kapalaran ng Buong Sangkatauhan). “Ang huling gawain Ko ay hindi lamang alang-alang sa pagpaparusa sa tao, kundi alang-alang din sa pag-aayos ng patutunguhan ng tao. Bukod dito, ito ay upang kilalanin ng lahat ng mga tao ang mga gawa at mga kilos Ko. Nais Kong makita ng bawat isang tao na tama ang lahat ng nagawa Ko na, at na ang lahat ng nagawa Ko na ay pagpapahayag ng disposisyon Ko. Hindi kagagawan ng tao, lalong hindi ng kalikasan, ang nagluwal sa sangkatauhan, kundi Ako, na nag-aaruga sa lahat ng nabubuhay na nilalang sa sangnilikha. Kung wala ang pag-iral Ko, mapapahamak lamang ang sangkatauhan at pagdurusahan ang hagupit ng kapahamakan. Walang tao ang kailanman ay makikitang muli ang napakarikit na araw at buwan, o ang luntiang mundo; makakatagpo lamang ng sangkatauhan ang napakalamig na gabi at ang walang tinag na lambak ng anino ng kamatayan. Ako lamang ang kaligtasan ng sangkatauhan. Ako lamang ang pag-asa ng sangkatauhan at, higit pa rito, Ako ang Siya kung saan nakasalalay ang pag-iral ng lahat ng sangkatauhan. Kung wala Ako, agad na hihinto ang sangkatauhan. Kung wala Ako, magdurusa ng kapahamakan at yuyurakan ng lahat ng uri ng mga multo ang sangkatauhan, bagaman walang nagbibigay ng pansin sa Akin. Nakagawa na Ako ng gawaing walang ibang sinumang makagagawa, at umaasa lamang na mababayaran Ako ng tao ng ilang mabubuting gawa” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Maghanda ng Sapat na Mabubuting Gawa para sa Iyong Hantungan).

Ang mga sakuna ay nagiging mas palala ng palala sa buong mundo, kumakalat sa mga mas malalaking lugar. Ang mga napahamak ay hindi makatakas, at na parang bang ang wakas ng mundo ay malapit nang sumapit sa atin. Gayunpaman, alam nating lahat na ang Diyos ang namumuno sa ating kapalaran at lahat ng mga sakuna ay nasa Kanyang mga kamay. Kung lalapit lamang tayo sa harap ng Diyos upang magsisi at tanggapin ang Kanyang paghatol at pagkastigo sa mga huling araw ay magkakaroon tayo ng pagkakataon na maprotektahan ng Diyos mula sa mga sakuna at makaligtas. Ang mga nangyayari sa mundo ay nalalahad sa harap ng ating mga mata. Kapag nailigtas na ng Diyos ang lahat ng maililigtas Niya, gagamitin Niya ang mga malalaking sakuna upang wasakin itong masama, maruming mundo. Pagdating ng oras na iyon, ang mga hindi pa lumapit sa Diyos ay aalisin ng mga sakuna, umiiyak at nagngangalit ng kanilang mga ngipin.

Tala ng Patnugot: Nang nabasa mo na ang artikulong ito, naiintindihan mo ba ngayon kung ano ang kalooban ng Diyos sa pagpapalabas ng mga sakuna? At nahanap mo na ba ang paraan upang mapangalagaan ka ng Diyos mula sa mga sakuna? Kung mayroon kang anumang mga karagdagang katanungan o paghihirap, makipag-ugnayan sa amin anumang oras sa pamamagitan ng mga mapagpipiliang chat at messenger sa aming site at makipag-usap sa amin.