Mga Talata ng Biblia para Sanggunian:

“Pagka ang matuwid ay humihiwalay sa kaniyang katuwiran, at gumagawa ng kasamaan, at kinamamatayan; sa kasamaan na kaniyang nagawa ay mamamatay siya. Muli, pagka ang masama ay humihiwalay sa kaniyang kasamaan na kaniyang nagawa, at gumawa ng tapat at matuwid, kaniyang ililigtas na buhay ang kaniyang kaluluwa. Sapagka’t siya’y nagmunimuni, at humiwalay sa lahat niyang pagsalangsang na kaniyang nagawa, siya’y walang pagsalang mabubuhay, siya’y hindi mamamatay” (Ezekiel 18:26–28).

“At ang salita ni Jehova ay dumating kay Jonas na ikalawa, na nagsasabi, ‘Bumangon ka, pumaroon ka sa Ninive, sa malaking bayang yaon, at ipangaral mo ang pangaral na Aking iniutos sa iyo.’ Sa gayo’y bumangon si Jonas, at naparoon sa Ninive, ayon sa salita ni Jehova. Ang Ninive nga ay totoong malaking bayan, na tatlong araw na lakarin. At pumasok si Jonas sa bayan na may isang araw na gumagala, at siya’y sumigaw, at nagsabi, ‘Apatnapung araw pa at ang Ninive ay mawawasak.’ At ang bayan ng Ninive ay naniwala sa Diyos; at sila’y nangaghayag ng ayuno, at nangagsuot ng kayong magaspang, mula sa kadaki-dakilaan sa kanila hanggang sa kaliit-liitan sa kanila. At ang salita ay dumating sa hari ng Ninive, at siya’y tumindig sa kanyang luklukan, at hinubad niya ang kanyang balabal, at nagbalot siya ng kayong magaspang, at naupo sa mga abo. At kanyang inihayag at iniatas sa buong Ninive sa pasya ng hari at ng kanyang mga mga maharlika, na sinasabi, ‘Huwag tumikim maging tao ni hayop man, bakahan ni kawan man, ng anumang bagay: huwag silang magsikain, ni magsiinom man ng tubig; Kundi mangagbalot ng kayong magaspang ang tao at gayon din ang hayop, at manangis sila nang malakas sa Diyos: oo, talikdan ng bawat isa ang kanyang masamang gawi, at ang karahasan na nasa kanilang mga kamay. Sino ang nakaaalam kung mapanunumbalik ang Diyos at magsisisi, at tatalikod sa Kanyang mabangis na galit, upang tayo’y huwag mangamatay.’ At nakita ng Diyos ang kanilang mga gawa, na sila’y tumalikod sa kanilang masamang gawi; at binawi ng Diyos ang masama, na Kanyang sinabing Kanyang gagawin sa kanila; at hindi Niya ginawa” (Jonas 3:1–10).

Nauugnay na mga Salita ng Diyos:

Ang layunin ng gawain ng Diyos sa tao ay upang bigyan ito ng abilidad na matugunan ang mga layunin ng Diyos, at ginagawa ito upang dalhan ang tao ng kaligtasan. Sa gayon, sa panahon ng Kanyang pagliligtas sa tao, hindi Niya ginagawa ang gawain ng pagpaparusa dito. Habang naghahatid ng kaligtasan sa tao, hindi pinarurusahan ng Diyos ang masama o ginagantimpalaan ang mabuti, ni hindi Niya ibinubunyag ang mga hantungan ng iba’t ibang klase ng mga tao. Sa halip, pagkatapos ng huling yugto ng Kanyang gawain, saka lamang Niya gagawin ang gawain ng pagpaparusa sa masama at paggantimpala sa mabuti, at saka pa lamang Niya ibubunyag ang mga kalalabasan ng lahat ng iba’t ibang uri ng mga tao. Iyong mga pinarurusahan ay iyong hindi talaga nagagawang iligtas, samantalang iyong mga inililigtas ay iyong mga nagkamit ng pagliligtas ng Diyos sa panahon ng Kanyang pagliligtas sa tao. Habang ginagawa ang gawain ng pagliligtas ng Diyos, bawat isang tao na maaaring iligtas ay ililigtas hangga’t maaari, at walang isa man sa kanila ang itatapon, dahil ang layunin ng gawain ng Diyos ay iligtas ang tao. Lahat sila, sa panahon ng pagliligtas ng Diyos sa tao, na hindi nagagawang magkamit ng pagbabago sa kanilang disposisyon—pati na lahat ng hindi nagagawang lubos na magpasakop sa Diyos—ay magiging mga pakay ng kaparusahan. Ang yugtong ito ng gawain—ang gawain ng mga salita—ay bubuksan sa mga tao ang lahat ng paraan at hiwaga na hindi nila nauunawaan, upang maunawaan nila ang mga layunin ng Diyos at mga ipinagagawa ng Diyos sa kanila, at upang mapasakanila ang mga kinakailangan upang maisagawa ang mga salita ng Diyos at magkamit ng mga pagbabago sa kanilang disposisyon. Ang Diyos ay gumagamit lamang ng mga salita upang gawin ang Kanyang gawain at hindi pinarurusahan ang mga tao dahil sa pagiging medyo mapanghimagsik; ito ay dahil ngayon na ang panahon ng gawain ng pagliligtas. Kung parurusahan ang sinumang kumilos nang mapanghimagsik, walang sinumang magkakaroon ng pagkakataon na maligtas; lahat ay parurusahan at babagsak sa Hades. Ang layunin ng paggamit ng mga salita para hatulan ang tao ay upang tulutan ito na makilala ang sarili nito at magpasakop ito sa Diyos; hindi ito para parusahan ito sa gayong paghatol. Sa panahon ng gawain ng mga salita, ilalantad ng maraming tao ang kanilang paghihimagsik at paglaban, gayundin ang kanilang kawalan ng pagpapasakop sa Diyos na nagkatawang-tao. Gayumpaman, hindi Niya parurusahan ang lahat ng taong ito dahil dito, kundi sa halip ay itatakwil lamang iyong mga tiwali sa kaloob-looban at hindi maaaring iligtas. Ibibigay Niya ang kanilang laman kay Satanas, at sa iilang sitwasyon, wawakasan ang kanilang laman. Iyong mga natira ay patuloy na susunod at mararanasang mapungusan. Kung, habang sumusunod, hindi pa rin kayang tanggapin ng mga taong ito na mapungusan, at lalong sumama nang sumama, mawawalan sila ng pagkakataong maligtas. Bawat taong tumanggap sa paglupig ng mga salita ng Diyos ay magkakaroon ng ilang pagkakataon para maligtas; sa pagliligtas ng Diyos sa bawat isa sa mga taong ito ay magiging maluwag Siya sa kanila hangga’t maaari. Sa madaling salita, pakikitaan sila ng lubos na kaluwagan. Hangga’t tumatalikod ang mga tao mula sa maling landas, at hangga’t nakakapagsisi sila, bibigyan sila ng Diyos ng mga pagkakataong makamtan ang Kanyang pagliligtas. Sa unang paghihimagsik ng mga tao laban sa Diyos, wala Siyang hangad na hampasin sila; sa halip, ginagawa Niya ang lahat upang iligtas sila. Kung wala talagang paraang mailigtas ang isang tao, itatakwil sila ng Diyos. Kaya mabagal ang Diyos sa pagparusa sa ilang mga tao ay dahil nais Niyang iligtas ang lahat ng maaaring mailigtas. Hinahatulan, nililiwanagan, at ginagabayan Niya ang mga tao sa pamamagitan ng mga salita lamang, at hindi Siya gumagamit ng pamalo para hampasin sila. Ang paggamit ng mga salita upang iligtas ang mga tao ay ang layunin at kabuluhan ng huling yugto ng gawain.

—Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Dapat Mong Isantabi ang mga Pagpapala ng Katayuan at Unawain ang Layunin ng Diyos na Maghatid ng Kaligtasan sa Tao

“Ang kalapastanganan at paninirang-puri sa Diyos ay isang kasalanang hindi patatawarin sa buhay na ito o sa darating na mundo, at ang mga gumagawa ng kasalanang ito ay hindi kailanman marereinkarnasyon.” Nangangahulugan ito na hindi kinukunsinti ng disposisyon ng Diyos na salungatin ito ng tao. Tiyak at walang pag-aalinlangan na hindi patatawarin ang kalapastanganan at paninirang-puri sa Diyos sa buhay na ito o sa mundong darating. Ang kalapastanganan sa Diyos, sinadya man ito o hindi, ay isang bagay na sumasalungat sa disposisyon ng Diyos, at ang pagsasabi ng mga salitang lumalapastangan sa Diyos, anuman ang dahilan, ay tiyak na kokondenahin. Gayumpaman, may mga taong nagsasabi ng mga salita ng pagkondena at paglapastangan sa mga sitwasyon kung saan hindi nila ito nauunawaan, o kung saan sila ay nailihis, kinontrol, at sinikil ng iba. Matapos nilang sabihin ang mga salitang ito, hindi sila mapalagay, pakiramdam nila ay naakusahan sila, at labis ang pagsisisi nila. Pagkatapos nito, naghahanda sila ng sapat na mabubuting gawa habang nagkakamit ng kaalaman at nagbabago rito, at samakatwid, hindi na tinatandaan ng Diyos ang kanilang mga dating pagsalangsang. Dapat ninyong tumpak na malaman ang mga salita ng Diyos at hindi arbitraryong gamitin ang mga ito ayon sa inyong mga kuru-kuro at imahinasyon. Dapat ninyong maintindihan kung kanino nakatuon ang Kanyang mga salita, at kung ano ang konteksto ng Kanyang sinasabi. Hindi ninyo dapat arbitraryong gamitin o kaswal na bigyang kahulugan ang mga salita ng Diyos. Ang mga taong hindi alam kung paano dumanas ay hindi pinagninilayan ang kanilang sarili sa anumang bagay, at hindi nila ikinukumpara ang kanilang sarili sa mga salita ng Diyos, habang ang mga may ilan nang karanasan at kabatiran ay madaling maging sobrang sensitibo, arbitraryong ikinukumpara ang sarili nila sa mga salita ng Diyos kapag binabasa nila ang Kanyang mga sumpa o ang Kanyang pagkamuhi at pagtitiwalag sa mga tao. Hindi naiintindihan ng mga taong ito ang mga salita ng Diyos at palaging mali ang pagkaunawa nila sa Kanya. May ilang taong hindi binasa ang mga kasalukuyang salita ng Diyos o siniyasat ang kasalukuyan Niyang gawain, lalo nang hindi nakamit ang kaliwanagan ng Banal na Espiritu. Nagsalita sila ng panghuhusga sa Diyos, at pagkatapos ay may isang taong nangaral ng ebanghelyo sa kanila, na kanilang tinanggap. Pagkatapos nito, pinagsisihan nila ang kanilang ginawa at handa silang magsisi, kung saan makikita natin ang kanilang magiging mga pag-uugali at pagpapamalas sa hinaharap. Kung ang pag-uugali nila ay labis na hindi mabuti pagkatapos nilang magsimulang manampalataya, at isinusuko nila ang kanilang sarili sa kawalan ng pag-asa, “Nagsabi na ako ng mga salitang lumalapastangan, naninirang-puri, at nanghuhusga sa Diyos, at kung kokondenahin ng Diyos ang ganitong uri ng mga tao, wala nang silbi ang aking mga paghahangad,” kung gayon ay ganap na katapusan na nila. Inabandona na nila ang kanilang sarili sa kawalan ng pag-asa at hinukay ang sarili nilang libingan.

—Ang Salita, Vol. III. Ang mga Diskurso ni Cristo ng mga Huling Araw. Ikatlong Bahagi

Kapag nakagawa ng maliit na pagsalangsang, ipinagpapalagay ng ilang tao na: “Ibinunyag at itiniwalag na ba ako ng Diyos? Hahampasin ba Niya ako?” Naparito ang Diyos para gumawa sa pagkakataong ito hindi upang hampasin ang mga tao, kundi upang iligtas sila, sa pinakamataas na antas na posible. Walang sinuman na walang pagkakamali—kung nahampas ang lahat ng tao, magiging pagliligtas ba iyon? Ang ilang pagsalangsang ay ginagawa nang sadya, samantalang ang iba ay hindi sinasadya. Kung kaya mong magbago pagkatapos mong malaman ang mga bagay na ginagawa mo nang hindi mo sinasadya, hahampasin ka ba ng Diyos bago mo iyon magawa? Ililigtas ba ng Diyos ang mga tao sa ganoong paraan? Hindi Siya ganoon gumawa! Mayroon ka mang mapaghimagsik na disposisyon o kumilos ka man nang hindi sinasadya, tandaan mo ito: Dapat kang magnilay-nilay at kilalanin ang iyong sarili. Itama mo ang iyong sarili, kaagad, at magpunyagi ka nang buong lakas mo para sa katotohanan—at, anumang sitwasyon ang dumating, huwag kang mawalan ng pag-asa. Ang gawaing ginagawa ng Diyos ay ang pagliligtas ng tao, at hindi Niya basta-bastang hahampasin ang mga taong nais Niyang iligtas. Tiyak ito. Kahit may isa ngang mananampalataya sa Diyos na Kanyang hinampas sa huli, garantisado pa rin na ang ginawang iyon ng Diyos ay matuwid. Pagdating ng panahon, ipapaalam Niya sa iyo ang dahilan kaya Niya hinampas ang taong iyon, para lubos kang makumbinsi. Sa ngayon, pagsikapan mo lang ang katotohanan, pagtuunan ang buhay pagpasok, at hangarin na tuparin nang maayos ang iyong tungkulin. Walang pagkakamali rito! Paano ka man pakitunguhan ng Diyos sa huli, sigurado itong matuwid; hindi ka dapat magduda rito at hindi mo kailangang mag-alala. Kahit na hindi mo nauunawaan ang pagiging matuwid ng Diyos sa ngayon, darating ang araw na ikaw ay makukumbinsi. Gumagawa ang Diyos nang makatarungan at marangal; hayagan Niyang ibinubunyag ang lahat ng bagay. Kung maingat ninyo itong pagbubulayan, taos-puso ninyong mararating ang konklusyon na ang gawain ng Diyos ay ang iligtas ang mga tao at baguhin ang kanilang mga tiwaling disposisyon. Dahil ang gawain ng Diyos ay para baguhin ang mga tiwaling disposisyon ng mga tao, imposibleng walang mga pagbubunyag ng katiwalian ang mga tao. Sa mga pagbubunyag lamang na iyon ng tiwaling disposisyon na makikilala ng mga tao ang kanilang sarili, at maaamin na mayroon silang tiwaling disposisyon, at magiging handang tanggapin ang pagliligtas ng Diyos. Kung walang tatanggaping anumang katotohanan ang mga tao matapos magbunyag ng tiwaling disposisyon, at patuloy silang mamumuhay ayon sa kanilang tiwaling disposisyon, malamang na masasalungat nila ang disposisyon ng Diyos. Magsasagawa ng iba’t ibang antas ng pagpaparusa ang Diyos sa kanila, at pagbabayaran nila ang kanilang mga pagsalangsang. …

Tulad ng unang nabanggit, maaaring linisin sa isang pasada ang mga kaganapan sa nakaraan; maaaring halinhan ng hinaharap ang nakaraan; ang pagpaparaya ng Diyos ay walang-hangganan na tulad ng dagat. Subalit mayroon ding mga prinsipyo sa mga salitang ito. Hindi naman talaga lilinisin ng Diyos ang anumang kasalanang nagawa mo, gaano man iyon kalaki. Ginagawa ng Diyos ang lahat ng Kanyang gawain nang may mga prinsipyo. Noong araw, nagtakda ng isang atas administratibo na lumulutas sa isyung ito: Pinatatawad at pinawalang-sala ng Diyos ang lahat ng kasalanang nagagawa ng isang tao bago tanggapin ang Kanyang pangalan. Pero iba ang kaso para sa mga patuloy na nagkakasala matapos manalig sa Kanya: Ang taong isang beses na inulit ang isang pagkakasala ay binibigyan ng pagkakataong magsisi, samantalang ang mga taong inuulit ito nang dalawang beses o tumatangging magbago sa kabila ng paulit-ulit na pagsaway ay pinatatalsik, nang wala nang pagkakataon pang magsisi. Laging nagpaparaya ang Diyos sa mga tao hangga’t maaari sa Kanyang gawain. Dito, makikita na ang gawain ng Diyos ay talagang ang gawain ng pagliligtas sa mga tao. Gayunman, kung, sa huling bahaging ito ng gawain, gagawa ka pa rin ng mga pagkakasalang hindi maaaring mapatawad, hindi ka talaga matutubos, at hindi ka maliligtas.

—Ang Salita, Vol. III. Ang mga Diskurso ni Cristo ng mga Huling Araw. Ikatlong Bahagi

Marami ang mga lumalaban sa Diyos, subalit sa kanila, mayroon ding iba’t ibang paraan kung paano nila nilalabanan ang Diyos. Kung paanong may iba’t ibang uri ng mananampalataya, mayroon ding iba’t ibang uri ng mga lumalaban sa Diyos, ang bawat isa ay hindi katulad ng iba. Wala ni isa man sa mga nabigong makita nang malinaw ang layunin ng gawain ng Diyos ang maliligtas. Paano man nilabanan ng tao ang Diyos sa nakaraan, kapag naunawaan na ng tao ang layunin ng gawain ng Diyos at inihandog niya ang kanyang mga pagsisikap upang mabigyang-kasiyahan ang Diyos, buburahin ng Diyos ang lahat ng kanyang mga kasalanan sa nakaraan. Hangga’t hinahanap ng tao ang katotohanan at isinasagawa ang katotohanan, hindi tatandaan ng Diyos ang kanyang mga nagawa na. Higit pa rito, ang pagbibigay ng Diyos ng katuwiran sa tao ay batay sa pagsasagawa niya ng katotohanan. Ito ang pagkamakatuwiran ng Diyos. Bago pa nakita ng tao ang Diyos o naranasan ang Kanyang gawain, paano man kumilos ang tao tungo sa Diyos, hindi Niya ito tinatandaan. Gayumpaman, sa sandaling nakita na ng tao ang Diyos at naranasan ang Kanyang gawain, ang lahat ng gawa at kilos ng tao ay isusulat ng Diyos sa “mga talaan,” dahil nakita na ng tao ang Diyos at nabuhay sa gitna ng Kanyang gawain.

Kapag tunay na nakita na ng tao kung anong mayroon at kung ano ang Diyos, kapag nakita na niya ang Kanyang pagiging kataas-taasan, at kapag tunay na niyang nalalaman ang gawain ng Diyos, at bukod pa rito, kapag nagbago ang dating disposisyon ng tao, saka lamang ganap na maiwawaksi ng tao ang kanyang mapaghimagsik na disposisyon na lumalaban sa Diyos. Maaaring sabihin na minsan nang lumaban ang bawat tao sa Diyos at ang bawat tao ay minsan na ring naghimagsik laban sa Diyos. Gayunman, kung kusa kang magpapasakop sa Diyos na nagkatawang-tao, at mula sa sandaling ito ay magbibigay-kasiyahan sa puso ng Diyos sa pamamagitan ng iyong katapatan, pagsasagawa ng katotohanan gaya nang nararapat, paggampan sa iyong tungkulin gaya nang nararapat, at pagsunod sa mga tuntunin gaya nang nararapat, ikaw ay isang tao na handang iwaksi ang iyong paghihimagsik upang mapalugod ang Diyos at magagawang perpekto ng Diyos. Kung may pagmamatigas kang tatanggi na makita ang iyong mga pagkakamali at wala kang intensyon na magsisi, kung ipagpipilitan mo ang iyong mapaghimagsik na asal na wala ni katiting na intensyong makipagtulungan sa Diyos at mabigyan Siya ng kasiyahan, ang isang taong suwail at hindi na magbabago na tulad mo ay tiyak na parurusahan at siguradong hindi kailanman magiging isa sa mga gagawing perpekto ng Diyos. Kung ganoon, ikaw ay kaaway ng Diyos ngayon at bukas ay kaaway ka pa rin ng Diyos, at sa susunod na araw ay mananatili ka pa ring kaaway ng Diyos. Habambuhay kang magiging lumalaban sa Diyos at kaaway ng Diyos. Kung magkagayon, paano ka pakakawalan ng Diyos?

—Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Lahat ng Taong Hindi Nakakakilala sa Diyos ay mga Taong Lumalaban sa Diyos

Hangga’t may kaunti pa kayong pag-asa ngayon, naaalala man ng Diyos o hindi ang mga pagsalangsang ninyo sa nakaraan, anong kaisipan ang dapat ninyong panatilihin? “Dapat akong maghangad ng pagbabago sa aking disposisyon, maghangad ng kaalaman tungkol sa Diyos, na hindi na muling maloko ni Satanas, at hindi na muling gumawa ng anumang bagay na magbibigay ng kahihiyan sa pangalan ng Diyos.” Ang mga tao ngayon ay ginawang tiwali nang napakalalim at walang anumang halaga. Anong mga pangunahing larangan ang nagtatakda kung sila ay maaaring maligtas at kung sila ay mayroong anumang pag-asa? Ang susi ay, pagkatapos makinig sa isang sermon, kung nauunawaan mo ang katotohanan o hindi, kung kaya mong isagawa ang katotohanan o hindi, at kung kaya mong magbago o hindi. Ito ang mga pangunahing larangan. Kung ikaw ay nakakaramdam lang ng pagsisisi, at kapag dumarating ang panahon para gumawa ng mga bagay ay ginagawa mo lang kung ano ang gusto mo, sa parehong mga dating paraan, hindi lang sa hindi hinahanap ang katotohanan, kumakapit pa rin sa mga dating pananaw, pamamaraan, at regulasyon, at hindi lang sa hindi pinagninilayan at sinusubukang kilalanin ang iyong sarili, pero sa halip ay sumasama pa nang sumasama, at ipinipilit pa ring lakaran ang dati mong landas, ikaw ay magiging walang pag-asa, at dapat isantabi. Sa mas malawak na kaalaman tungkol sa Diyos at mas malalim na kaalaman tungkol sa sarili mo, mas magiging kaya mong pigilan ang sarili mo sa paggawa ng masama at sa pagkakasala. Kapag mas lubusan ang kaalaman mo tungkol sa iyong kalikasan, mas mabuti mong mapoprotektahan ang iyong sarili, at pagkatapos ibuod ang mga karanasan at natutunan mo, hindi ka na muling mabibigo. Sa aktuwal na katunayan, lahat ng tao ay may ilang kapintasan; hindi lamang sila pinapanagot ng Diyos para sa mga ito. Lahat ng tao ay mayroon ng mga ito, ito ay usapin lamang ng antas; may ilang puwedeng sabihin, may ibang hindi. Ang ilang tao ay gumagawa ng mga bagay na alam ng iba, habang may ilang taong gumagawa ng mga bagay nang walang nakakaalam tungkol dito. Lahat ng tao ay may mga pagsalangsang at kapintasan sa kanila, at lahat sila ay nagbubunyag ng mga partikular na tiwaling disposisyon, gaya ng pagmamataas o pagmamagaling; lahat sila ay may ilang paglihis sa kanilang gawain o paminsan-minsang naging mapaghimagsik. Madaling unawain ang lahat ng ito; hindi maiiwasan ang mga ito ng tiwaling sangkatauhan. Pero sa sandaling maunawaan ng mga tao ang katotohanan, dapat kaya nila itong iwasan at hindi na muling sumalangsang; hindi na sila kailangan pang maligalig ng mga nakaraang pagsalangsang. Ang susi ay kung nagsisisi ang mga tao, kung sila ay tunay na nagbago. Ang mga taong nagsisisi at nagbabago ay ang mga taong ligtas, habang ang mga nananatiling hindi nagsisisi at hindi nagbabago sa kabuuan ay dapat itiwalag. Kung, pagkatapos maunawaan ang katotohanan, sinasadya pa rin ng mga taong sumalangsang, kung matatag silang hindi nagsisisi, lubusang hindi nagbago, paano man sila pinungusan o binalaan, ang ganitong mga tao ay hindi na maililigtas.

—Ang Salita, Vol. III. Ang mga Diskurso ni Cristo ng mga Huling Araw. Ikatlong Bahagi

Habang sumusunod sa praktikal na Diyos, kailangan nating taglayin ang determinasyong ito: Gaano man katindi ang mga kapaligirang hinaharap natin, o anumang uri ng mga paghihirap ang hinaharap natin, at gaano man tayo kahina o kanegatibo, hindi tayo maaaring mawalan ng pananalig sa ating pagbabago sa disposisyon o sa mga salitang binigkas ng Diyos. Nangako ang Diyos sa mga tao, at hinihingi nito sa kanila na magkaroon ng determinasyon, pananalig, at pagtitiyaga upang makayanan ito. Ayaw ng Diyos sa mga duwag; gusto Niya ang mga taong may determinasyon. Kahit pa nakapagbunyag ka ng maraming katiwalian, kahit pa gumawa ka na ng maraming pasikot-sikot, o nakagawa ng maraming pagsalangsang, nagreklamo tungkol sa Diyos, o mula sa loob ng relihiyon ay lumaban ka sa Diyos o nagkimkim ng kalapastanganan laban sa Kanya sa iyong puso, at iba pa—hindi tinitingnan ng Diyos ang lahat ng iyon. Tinitingnan lang ng Diyos kung hinahangad ba ng isang tao ang katotohanan at kung makapagbabago siya balang araw. May kuwento sa Bibliya tungkol sa pagbabalik ng alibughang anak—bakit ginamit ng Panginoong Jesus ang gayong parabula? Ito ay para ipaunawa sa mga tao na ang layunin ng Diyos na iligtas ang sangkatauhan ay taos-puso, at na binibigyan Niya ang mga tao ng pagkakataon na magsisi at magbago. Sa buong prosesong ito, nauunawaan ng Diyos ang tao, alam na alam Niya ang kanyang mga kahinaan at ang antas ng kanyang katiwalian. Alam Niyang madarapa at mabibigo ang mga tao. Tulad lamang ng isang batang nag-aaral na maglakad, gaano man kalakas ang kanilang katawan, palaging may mga pagkakataon na matutumba at madarapa sila, at may mga pagkakataong tatama sila sa mga bagay at matatalisod. Nauunawaan ng Diyos ang bawat tao tulad ng pagkaunawa ng isang ina sa kanyang anak. Nauunawaan Niya ang mga paghihirap ng bawat tao, ang kanilang mga kahinaan, at kanilang mga pangangailangan. Higit pa roon, nauunawaan ng Diyos kung ano-ano ang mga paghihirap, kahinaan, at kabiguang kahaharapin ng mga tao sa proseso ng pagpasok sa pagbabago sa disposisyon. Ang mga ito ang mga bagay na pinakanauunawaan ng Diyos. Kung gayon, nasasabi na sinisiyasat ng Diyos ang kaibuturan ng puso ng mga tao. Gaano ka man kahina, basta’t hindi mo itinatakwil ang pangalan ng Diyos, o tinatalikuran Siya at ang landas na ito, lagi kang magkakaroon ng pagkakataong magtamo ng pagbabago sa disposisyon. Kung mayroon ka ng pagkakataong ito, may pag-asa kang manatiling buhay, at sa gayon ay mailigtas ng Diyos.

—Ang Salita, Vol. III. Ang mga Diskurso ni Cristo ng mga Huling Araw. Ang Landas ng Pagsasagawa Tungo sa Pagbabago ng Disposisyon ng Isang Tao