Ni Wang Gang, ang Czech Republic

“Ang Santo Papa ay nagtataglay ng banal na awtoridad at isang proxy ng Diyos, habang ang mga pari ay nakikinig sa Santo Papa. Iyon ang dahilan kung bakit unang liliwanagan ng Panginoong Jesus ang Santo Papa at mga pari sa Kanyang pagbabalik, at pagkatapos ay ikakalat nila ang balita sa lahat ng mga naniniwala. Iyon ay sapagkat sila ang mga taong pinakamalapit sa Diyos at ang mga responsable para sa lahat ng mga simbahan sa buong mundo.”

“Ang Santo Papa, mga obispo, at pari ay tao lamang, at hindi sila maaaring maging mga kahalili ng Diyos. Sa lahat ng mga bagay, dapat nating tingnan ang mga salita ng Diyos, at hindi tayo maaaring umupo at maghintay para sa kaliwanagan upang masalubong ang Panginoon, ngunit dapat nating ituon ang ating mga pagsisikap sa pakikinig sa tinig ng Diyos. Ito ang tanging paraan upang masalubong ang Panginoon.”

Sa pagbabasa sa unang pahayag, marahil ay maiisip mo na ito ay opinyon ng isang Katoliko. Ngunit maaari kang magulat na malaman na ang dalawang pahayag na ito ay ginawa ng iisang tao. Ano ang lahat ng kanyang naranasan, at paano siya dumaan sa isang malaking pagbabago?

Tingnan natin nang mabuti ang kanyang kwento. Marahil maaari itong magdala sa atin ng ilang mabubuting bagay.

1. Ang mga Pari ay ang Pinakapipitagan

Sinabi ng pari, “Sinasabi sa ebanghelyo ng Mateo 16:18-19, ‘At sinasabi Ko sa iyo: Na ikaw ay Pedro; at sa ibabaw ng batong ito ay itatayo Ko ang Aking iglesia, at ang mga pintuan ng impiyerno ay hindi magtatagumpay laban dito. At ibibigay Ko sa iyo ang mga susi ng kaharian ng langit. At anumang igagapos mo sa lupa, ay igagapos sa langit: at anumang pakakawalan mo sa lupa, ay pakakawalan din sa langit.’ Makikita natin mula sa mga salita ng Panginoong Jesus na ang ating Santo Papa sa Simbahang Katoliko ay itinatag bilang isang kahalili ni Pedro. Sinusundan nila ang bawat isa, sa sunod-sunod na henerasyon. Nagkaloob ang Panginoong Jesus sa Santo Papa ng awtoridad upang pamahalaan ang Simbahang Katoliko. Kaya, pagbalik ng Panginoong Jesus sa mga huling araw, sasabihin muna Niya sa Santo Papa, sasabihin ng Santo Papa sa mga obispo at pari, at pagkatapos ay sasabihin nila sa mga miyembro ng simbahan. Iyon ang dahilan kung bakit ganap na dapat nating sundin ang pamumuno ng pari upang masalubong natin ang pagdating ng Panginoong Jesus sa Kanyang pagbabalik. Kung hindi ito nagmula sa Santo Papa o obispo, mali ito. Huwag kang maniwala.”

Matapos marinig ang fellowship ng pari, sa pangkalahatan ay iisipin ko sa sarili ko na ang Santo Papa ay may banal na awtoridad ng Diyos at isang kahalili ng Diyos, pati na rin ang pinuno ng simbahan. Kaya’t sa pagbabalik ng Panginoong Jesus, tiyak na liliwanagan Niya muna ang Santo Papa at mga pari, at pagkatapos ay ipaparating nila ang balita sa lahat ng mga naniniwala dahil sila ang mga taong malapit sa Diyos.

Sa pangkalahatan, gusto ko ring marinig na sinasabi ng pari ang kanyang sariling mga kwento tungkol sa kung gaano siya naghirap sa kanyang landas ng pananampalataya. Habang nakikinig, talagang naramdaman ko ang paghanga sa kung gaano kadami ang pinagdaanan niya sa kanyang landas ng pananampalataya. Pakiramdam ko na ang tulad ng gayong dakilang pari ay tiyak na karapat-dapat maging isang lingkod ng Diyos. Nang hindi ko namamalayan, naapektuhan ng pari ang aking landas sa buhay, at nanumpa ako na pupunta ako sa seminaryo at magiging pari ako mismo upang makapaglingkod ako sa Diyos.

2. Ang Panginoon ay Nagbalik—Bakit Hindi Alam ng mga Pari?

Isang araw, isang kapwa miyembro ng simbahan ang dumating sa aking bahay at sinabi sa akin na mayroong isang prayle na magbibigay ng sermon sa kanyang bahay. Tinanong niya ako kung gusto kong pumunta. Gustong-gusto ko talagang makinig ng mga sermon at tila ito ay isang magandang pagkakataon, kaya’t nagpasya akong pumunta. Ang prayle na ito, na nagngangalang Xie, ay mayroong paksang bago para sa akin: “Ang 6,000-Taong Plano ng Pamamahala ng Diyos.” Naramdaman ko na ito ay isang bagay na talagang naiiba, at nakinig ako nang mabuti. Nagsimula ang Prayleng si Xie sa Lumang Tipan: “Sa panahon ng Lumang Tipan, iyon ay, ang Kapanahunan ng Kautusan, ang Diyos ay nag-utos ng batas para sa mga Israelita sa pamamagitan ni Moises, na nagtuturo sa kanila kung paano sundin ang batas ng Diyos. Ang nakamit nito ay ang pagtuturo sa kanila kung ano ang kasalanan sa pamamagitan ng batas. Pagkatapos sa pagtatapos ng mga panahon ng Lumang Tipan, ang mga tao ay naging mas lalong naging tiwali at hindi na makasunod sa batas. Ang templo ay naging lungga ng mga magnanakaw. Ang bawat isa ay nabubuhay sa kasalanan at nahaharap sa panganib na mahatulan ng kamatayan sa ilalim ng batas. Iyon ang dahilan kung bakit dinala ng Panginoong Jesus ang Kapanahunan ng Kautusan at kinumpleto ang yugto ng gawain ng pagtubos. Siya ay ipinako sa krus bilang isang handog dahil sa kasalanan para sa sangkatauhan, kaya hangga’t tinatanggap ng mga tao ang ebanghelyo ng Panginoong Jesus, maaari silang matubos sa kanilang mga kasalanan at hindi na sila hahatulan sa ilalim ng batas. Ang nakamit ng gawain ng Panginoong Jesus ay ang pagbibigay sa mga tao ng paraan upang magtapat at magsisi upang hindi sila mapahamak alinsunod sa batas. Gayunpaman, hindi nilutas ng Diyos ang ating makasalanang kalikasan. Ang lahat ng mga uri ng satanikong disposisyon ay talagang malalim pa ring nauugnay sa loob ng mga tao, at ito ay isang bagay na mas lumalim pa sa kasalanan. Iyon ang dahilan kung bakit ipinropesiya ng Aklat ng Pahayag na ang Panginoon ay babalik sa mga huling araw at gagawa ng isang yugto ng gawain upang hatulan at linisin ang sangkatauhan. Ito ang gawain ng pagwaksi sa ating kasalanan, upang hindi na tayo makagawa ng kasalanan, at makakamit ito sa pamamagitan ng gawain ng paghatol na isinasagawa sa mga huling araw. Ito ang 6,000 taong plano ng pamamahala ng Diyos.”

Napakaliwanag talaga ng fellowship ng Prayleng si Xie para sa akin. Nakita ko na ang gawain ng Diyos upang iligtas ang sangkatauhan ay nangyayari sa bawat kapanahunan—hindi ko kailanman namalayan ito noong nagbabasa ako ng Biblia o nakikinig ng mga sermon.

Sa puntong ito ng kanyang sermon, sinabi ni Xie, “Mayroon akong magandang balita para sa inyong lahat ngayon. Ang Panginoong Jesus ay bumalik na at Siya ay gumagawa sa gitna natin sa katawang-tao. Binuksan Niya ang balumbon na ipinropesiya sa Biblia, binuksan ang pitong mga tatak, at nagsalita sa sangkatauhan.”

Natigilan ako, iniisip, “Nakakamanghang bumalik na ang Panginoon! Ang Panginoong Jesus, na matagal na nating inaasam sa araw at gabi, ay dumating na sa wakas!”

Pagkatapos ay kumuha siya ng ilang mga kopya ng isang aklat na ipinasa niya sa amin, at binasa namin ang isang seksyon na tinatawag na “Nakabalik na ang Tagapagligtas Sakay ng Isang ‘Puting Ulap.’” Talagang kinumpirma nito sa akin na ang Panginoong Jesus na palaging nasa ating mga isip ay talagang bumalik sa katawang-tao. Tahimik akong nagalak at nagpasalamat sa Diyos nang walang tigil.

Ngunit bukod sa saya, nakaramdam din ako ng kaunting pagkalito. Nagtaka ako, “Ang pagbabalik ng Panginoong Jesus ay isang malaking bagay. Bakit hindi ikinakalat ng Santo Papa ang balitang ito? At mayroon kaming sariling pari sa aming simbahan—hindi ko talaga maunawaan. Paanong una itong nalaman ng taong si Xie?”

Ngunit pagkatapos ay naisip ko, “Talagang ipinaliwanag niya ito nang malinaw, na ang Panginoong Jesus ay bumalik at binuksan ang balumbon na ipinropesiya sa Pahayag. Dagdag pa, nararamdaman kong ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos ang tinig ng Panginoon.” Kaya’t, tumawag ako sa Panginoong Jesus sa aking puso upang gabayan akong malutas ang pagkalitong ito.

3. Sasabihin ba Talaga ng Panginoon sa Santo Papa at Klero ang Pagbalik Niya?

Sa isang pagtitipon, tinalakay ko ang katanungang ito sa mga kapatid mula sa Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos.

Ibinahagi ni Brother Li ang fellowship na ito: “Mayroon tayong ganitong kuru-kuro dahil ang ating pananampalataya sa Diyos ay napailalim sa iba’t ibang uri ng ating sariling imahinasyon. Iniisip natin na pagdating ng Panginoon upang gawin ang Kanyang bagong gawain, kailangan Niyang ipaalam muna sa Santo Papa at mga obispo dahil mas mataas ang kanilang katayuan, sila ang pinakamalapit sa Diyos, at binabantayan nila ang iglesia sa ngalan ng Diyos. Kaya, iniisip natin na sa pagbalik ng Panginoon, ipapasa nila sa atin ang balita, at pagkatapos ay maaari nating tanggapin ito. Ngunit sa realidad, hindi talaga ito tulad ng iniisip natin. Pag-isipan nating muli ang mga eskriba at Fariseo sa panahon ni Jesus—sila ang direktang naglingkod kay Yahweh sa loob ng templo, at mayroon din silang mataas na katayuan. Kung ang mga bagay ay nangyari alinsunod sa ating mga kuru-kuro, sila ang unang papaliwanagan ng Panginoong Jesus. Ngunit sa katunayan, nang bumaba ang Panginoong Jesus, hindi Niya unang sinabi sa punong mga pari at nakatatanda na naglingkod sa templo, tulad ng akala ng lahat na gagawin Niya. Sa halip, nang sinimulan Niya ang Kanyang gawain, hindi Niya pinili ang mga opisyal na iyon sa relihiyon, ngunit pinili Niya ang mga regular na mga Israelita, tulad ng mga maniningil ng buwis, balo, at mangingisda. Ibinahagi Niya ang Kanyang mga sermon at nagsagawa ng lahat ng uri ng mga himala sa kanila upang sila ang unang makaalam tungkol sa Kanyang gawain. At pagkatapos ang ebanghelyo ay naibahagi sa mas maraming tao sa pamamagitan nila. Nang muling nabuhay ang Panginoong Jesus, hindi pa rin Siya unang nagpakita sa mga punong saserdote, nakatatanda, at eskriba na naglingkod sa mga templo, ngunit nagpakita Siya sa Kanyang mga disipulo at mga karaniwang mananampalataya upang sila ang makakita na nabuhay Siyang muli pagkatapos mamatay. Mula roon, nagtungo sila upang ibahagi ang balita tungkol sa pagtubos ng Panginoong Jesucristo. Tulad lamang ng tinutukoy nito sa 1 Mga Taga Corinto 1: 26–29, nang gumawa ang Panginoong Jesus, walang gaanong matalino, makapangyarihan, o mayayamang tao na pinili Niya, ngunit pinili Niya ang mahina at mabababang tao sa mundo, at ang mga minamaliit ng iba. Iyon ang mga pinili Niya. Ang gawain ng Panginoon ay isang hampas sa mga kuru-kuro ng mga tao at ipinakita nito ang Kanyang pagiging patas at matuwid. Makikita natin mula sa yugtong iyon ng gawaing isinagawa ng Panginoong Jesus na ang gawain ng Diyos ay hindi sumusunod sa mga kuru-kuro at imahinasyon ng mga tao. Sa pamamagitan din ng parehong pamamaraan, ngayong Siya ay bumalik na, hindi unang nililiwanagan ng Panginoon ang mga pari, obispo, at ang Santo Papa, at pagkatapos ay ipapalaganap nila ang balita sa lahat ng mga mananampalataya tulad ng akala ng mga tao. Hindi natin maaaring subukang limitahan ang gawain ng Panginoon alinsunod sa ating sariling mga kuru-kuro at imahinasyon. Kung hinihintay lamang ng lahat ang saserdote na sabihin sa atin ang tungkol sa pagdating ng Panginoon at maniniwala at tatanggapin lamang ang Kanyang bagong gawain sa puntong iyon, mapapalampas natin ang isang magandang pagkakataon, at ang mga panghihinayang ay huli na.”

Ang fellowship ni Brother Li ay nakatulong sa akin na mas maunawaan nang kaunti ang isyu. Napagtanto ko na ang pahayag ng mga pari na ang Panginoong Jesus ay unang makikipag-usap sa kanila sa sandaling Siya ay bumalik ay imahinasyon lamang natin bilang mga tao, ngunit hindi ganoon ang nilalayon ng Panginoong Jesus. Nang dumating ang Panginoong Jesus at nang Siya ay gumawa, hindi Niya inihayag ang Kanyang sarili sa mga pinuno ng relihiyon. Nakita ko kung gaano ako nakakaawa, na sumusunod lang ako sa mga pari at namumuhay batay sa pantasya. Dahil dito ay naisip ko ang iba pang mga parokyano na katulad ko, na naninirahan sa loob ng kanilang sariling mga walang katotohanan na imahinasyon, na hindi nangangahas na pakinggan o tanggapin ang bagong yugto ng gawain ng Diyos. Napakahangal!

4. Maaari bang Kumatawan sa Diyos ang Santo Papa at Pari?

Isang araw, nabasa ko ang siping ito ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos, “May ilang pangunahing relihiyon sa mundo, at bawat isa ay may sariling pinuno, o lider, at ang mga alagad ay nagkalat sa iba’t ibang bansa at rehiyon sa buong mundo; halos bawat bansa, malaki man o maliit, ay may iba’t ibang relihiyon sa loob nito. Gayunman, gaano man karami ang mga relihiyon sa buong mundo, lahat ng tao sa loob ng sansinukob ay umiiral sa huli sa ilalim ng patnubay ng isang Diyos, at ang kanilang pag-iral ay hindi ginagabayan ng mga pinuno o lider ng relihiyon. Ibig sabihin, ang sangkatauhan ay hindi ginagabayan ng isang partikular na pinuno o lider ng relihiyon; sa halip, ang buong sangkatauhan ay pinamumunuan ng Lumikha, na lumikha ng kalangitan at lupa at lahat ng bagay, at lumikha rin sa sangkatauhan—at ito ay totoo. Bagama’t ang mundo ay may ilang pangunahing relihiyon, gaano man kalaki ang mga ito, lahat sila ay umiiral sa ilalim ng kapamahalaan ng Lumikha, at walang isa man sa kanila ang makalalampas sa saklaw ng kapamahalaang ito. Ang pag-unlad ng sangkatauhan, pagpapalit ng lipunan, pag-unlad ng mga sangay ng siyensya patungkol sa pisikal na mundo—bawat isa ay hindi maihihiwalay mula sa mga plano ng Lumikha, at ang gawaing ito ay hindi isang bagay na magagawa ng sinumang pinuno ng relihiyon. Ang isang pinuno ng relihiyon ay pinuno lamang ng isang partikular na relihiyon, at hindi maaaring kumatawan sa Diyos, ni hindi nila maaaring katawanin ang Isa na lumikha ng kalangitan at lupa at lahat ng bagay. Ang isang pinuno ng relihiyon ay maaaring mamuno sa lahat ng nasa loob ng buong relihiyon, ngunit hindi nila mauutusan ang lahat ng nilalang sa silong ng kalangitan—tanggap ng buong sansinukob ang katunayang ito. Ang isang pinuno ng relihiyon ay isang pinuno lamang, at hindi makakapantay sa Diyos (ang Lumikha). Lahat ng bagay ay nasa mga kamay ng Lumikha, at sa katapusan ay babalik silang lahat sa mga kamay ng Lumikha. Ang sangkatauhan ay ginawa ng Diyos, at anuman ang relihiyon, bawat tao ay babalik sa ilalim ng kapamahalaan ng Diyos—hindi ito maiiwasan. Diyos lamang ang Kataas-taasan sa lahat ng bagay, at ang pinakamataas na pinuno sa lahat ng nilalang ay kailangan ding bumalik sa ilalim ng Kanyang kapamahalaan. Gaano man kataas ang katayuan ng isang tao, hindi niya madadala ang sangkatauhan sa isang angkop na hantungan, at walang sinumang nagagawang ibukod ang lahat ng bagay ayon sa uri.”

Ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos ay tumulong sa akin na maunawaan na ang Diyos ay ang Lumikha ng lahat ng bagay, at lahat ng bagay ay nasa Kanyang mga kamay—ginabayan Niya ang sangkatauhan nang paunti-unti hanggang ngayon. At ang Santo Papa ay maaaring magkaroon ng isang talagang mataas na posisyon, at maaari niyang gabayan ang mga Katoliko sa buong mundo, ngunit hindi niya kayang likhain ang lahat ng bagay o pamunuan ang buong sangkatauhan. Ang iba pang mga pari ay pareho. Nilikhang nilalang lamang sila sa mga kamay ng Diyos, ngunit hindi sila maaaring kumatawan sa Diyos, at hindi sila maaaring maging nasa pantay na katayuan tulad Niya. Natanto ko na mula pa noong maliit ako, pinangunahan ako ng pari na magkamaling maniwala na ang Santo Papa ay may banal na awtoridad, at kinakatawan niya ang Diyos sa mundo. Ganoon din ang naisip ko sa mga pari, na sila ang pinakamalapit sa Diyos. Pinantay ko sila sa Diyos, tinitingala sila, hinahangaan at sinasamba sila. Sa pamamagitan ng paghahayag na ito sa mga salita ng Makapangyarihang Diyos, naintindihan ko sa wakas na sila ay maliit lamang na nilikhang mga nilalang sa mga kamay ng Diyos, at sila ay hindi kapantay ng Diyos ni kaunti. Lalong hindi sila maaaring kumatawan sa Diyos.

5. Ang Santo Papa at Pari ba ay Itinalaga ng Diyos?

Sa pagtitipon isang beses, nagbahagi ng fellowship si Sister Liu sa isang seksyon ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos na tinatawag na “Tungkol sa Pagkasangkapan ng Diyos sa Tao.” Sa isang sipi, sabi ng Diyos, “Kung ang pag-uusapan ay ang diwa ng kanyang gawain at ang nasa likod ng paggamit sa kanya, ang tao na ginagamit ng Diyos ay itinataas Niya, inihahanda ng Diyos para sa gawain ng Diyos, at siya ay nakikipagtulungan sa gawain ng Diyos Mismo. Walang sinumang tao ang maaaring gumawa ng kanyang gawain para sa kanya—ito ay pakikipagtulungan ng tao na kailangang-kailangang kaagapay ng banal na gawain. Samantala, ang gawaing ginagampanan ng ibang mga manggagawa o mga apostol ay paghahatid at pagsasakatuparan lamang ng maraming aspeto ng mga pagsasaayos para sa mga iglesia sa bawat panahon, o kaya nama’y gawain ng ilang payak na pantustos ng buhay upang mapanatili ang buhay-iglesia. Ang mga manggagawa at mga apostol na ito ay hindi hinirang ng Diyos, lalong hindi sila matatawag na mga ginagamit ng Banal na Espiritu. Sila ay pinipili mula sa mga iglesia at, pagkatapos silang sanayin at linangin sa loob ng ilang panahon, silang mga angkop ay pinananatili, habang iyong mga hindi angkop ay pinababalik kung saan sila nanggaling. … Ang taong ginagamit ng Diyos, sa kabilang dako, ay siyang inihanda ng Diyos, at siyang nagtataglay ng partikular na kakayahan, at mayroong pagkatao. Maaga siyang naihanda at nagawang perpekto ng Banal na Espiritu, at ganap na pinangunahan ng Banal na Espiritu, at, lalo na pagdating sa kanyang gawain, siya ay tinagubilinan at inutusan ng Banal na Espiritu—bilang resulta, walang paglihis sa landas ng pangunguna sa mga hinirang ng Diyos, sapagkat tiyak na pananagutan ng Diyos ang Kanyang sariling gawain, at ginagawa ng Diyos ang Kanyang sariling gawain sa lahat ng pagkakataon.”

Ang fellowship ni Sister Liu ay, “Dati, hindi natin maintindihan ang pagkakaiba sa pagitan ng mga taong ginamit ng Banal na Espiritu at ng Santo Papa at mga pari, na iniisip na ang klero ay itinalaga ng Diyos. Ngunit sa totoo lang, iyon ang ating sariling maling palagay. Sa bawat panahon, ang Banal na Espiritu ay may isang taong binabangon upang makipagtulungan sa Kanyang gawain, upang ang Kanyang gawain ay magiging mas epektibo. Ngunit ang taong ginamit ng Banal na Espiritu ay paunang inihanda at kumpirmado ng mga salita ng Diyos. At kapag ang taong ito ay nagsasagawa ng kanilang gawain, mayroon silang suporta ng Banal na Espiritu; ang pagpapasakop sa gawain ng taong iyon ay pagpapasakop sa Diyos, at ang sinumang tumanggi sa gawain ng taong iyon ay lumalaban sa Diyos at mapapahamak at parurusahan. Halimbawa, sa Lumang Tipan, sa Kapanahunan ng Kautusan, nang tinawag ng Diyos si Moises, Siya ay nagpakita at nagsalita kay Moises mula sa isang nagniningas na palumpong, sinabi sa kanya na akayin ang mga Israelita palabas ng Ehipto. Nang maghimagsik si Korah at ang kanyang pangkat laban kay Moises, sila ay pinarusahan ng Diyos—hinati ng Diyos ang lupa at silang lahat ay nilamon. Nang gumawa ang Panginoong Jesus, hinirang Niya si Pedro upang maglingkod bilang batong panulok ng simbahan, at mayroong batayan para dito sa mga salita rin ng Panginoong Jesus. Iyon ay nasa Mateo 16:18–19. Ngunit ginagamit ng Simbahang Katoliko ang mga talatang ito sa Biblia upang sabihing ang Santo Papa ang kahalili ni Pedro, at binigyan siya ng Panginoong Jesus ng awtoridad na pamahalaan ang simbahan. Ngunit ito ay talagang isang bagay lamang na inimbento ng mga tao at ito ay hindi makatwiran. Iyon ay dahil ang mga talatang iyon ay nagtatala ng isang bagay na sinabi ng Panginoong Jesus kay Pedro, hindi sa mga gumagawa sa loob ng Simbahang Katoliko. Hindi pa natin nakita ang Diyos na nagsasabi ng ganito sa kanila. Higit pa, ang mga kasapi ng klero na ito ay walang suporta ng Banal na Espiritu. Kung meron, kung gayon ang kanilang gawain ay tiyak na magbubunga, at masisigurado nilang ang mga miyembro ng kongregasyon ay mayroong panustos at pagpapastol sa kanilang buhay. Ngunit nakakakuha ba tayo ng tunay na espirituwal na panustos mula sa kanila? Karamihan sa kanila ay hindi nauunawaan ang katotohanan, ngunit alam lamang nila ang ilang literal na doktrina at teolohiya sa Biblia. At sa usapin ng pagbabalik ng Panginoon, wala silang anumang takot sa Diyos—mali pa ang pagkakaunawa nila sa mga salita ng Diyos at humaharang sa daan ng mga taong sumasalubong sa Panginoon. Ang Diyos ay matuwid at banal, kaya paano Niya maaaring italaga ang gayong tao? Kung gayon ay saan nagmula ang mga Katolikong klero? Ang realidad ay silang lahat ay nagsimula bilang regular na mga miyembro ng simbahan, at kung ang isang miyembro ng simbahan ay may hangarin na tahakin ang landas ng paglilingkod sa Diyos, maaari silang mag-aral sa isang seminaryo. Kapag tumuntong sila sa isang tiyak na edad o dumaan sila sa sapat na mga taon ng pag-aaral, maaari silang italaga bilang isang pari. Hindi sila pinerpekto sa pamamagitan ng pagdanas sa gawain ng Diyos at ginamit ng Panginoon, kaya’t sila ay hindi talaga itinalaga ng Diyos. At ang Santo Papa ay inihalal ng Kolehiyo ng mga Kardinal—hindi siya kahalili ni Pedro, at wala siyang patotoo ng Diyos.”

Ang fellowship na ito ay nakatulong sa akin na mas maunawaan kung paano ginagamit ng Banal na Espiritu ang isang tao. Nakita ko na ang taong iyon ay personal na inilalagay ng Diyos at may mga salita mula sa Diyos upang patunayan ito; mayroon silang suporta at patotoo ng Banal na Espiritu. Ang fellowhip ni Sister Liu ay talagang obhetibo at praktikal, at sa pagbibigay rito ng maingat na pag-iisip, nakita ko na ang mga pari ay hindi hinirang ng Diyos, ngunit itinalaga lamang ng isang obispo pagkatapos magtapos mula sa isang seminaryo. Sila ay inilagay sa pwesto ng ibang tao. Kaya’t nakita ko na ang klero na ipinapahayag na hinirang ng Diyos ay isang pag-aasam lamang. Pinipilit nila na ilapat ang mga salita ng Panginoong Jesus sa kanilang sarili. Pagkatapos nito, naintindihan ko kung ano talaga ang nangyayari. Labis akong nagpapasalamat sa patnubay ng Diyos na nagbigay sa akin ng wastong pag-unawa sa aspetong ito ng katotohanan.

6. Ano ang Pinakamahalaga sa Pagsalubong sa Panginoon?

Pagkatapos non, nagsimula akong makilahok sa buhay simbahan sa Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos, nagtitipon kasama ang mga kapatid upang basahin at i-fellowship ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos. Nakatulong ito sa akin na malaman ang higit pang mga katotohanan. Sa pamamagitan ng fellowship, nalaman ko rin na noong ang Panginoong Jesus ay bumaba upang gumawa, si Pedro, Juan, ang babaeng Samaritana at ang iba pang tulad nila ay hindi naghintay para sa klero sa templo upang kilalanin ang Panginoon bago maniwala, ngunit narinig nila ang mga salita ng Panginoon Jesus, at nakita na ang Kanyang mga sermon ay makapangyarihan at may awtoridad, na kayang magkaloob sa sangkatauhan ng buhay at isang landas patungo sa pagsisisi. Napagtanto nila na Siya ang Mesiyas na hinihintay nila, at sa gayon ay sumabay sila sa gawain ng Diyos at nagsimulang tamasahin ang pagdidilig at pagtustos ng mga salita ng Panginoon—pinahintulutan sila nito na matanggap ang Kanyang pag-apruba. Tungkol sa pagbabalik ng Panginoong Jesus sa mga huling araw, ang Ebanghelyo ni Juan at ang Aklat ng Pahayag ay nagsasabi na ang mga tupa ng Diyos ay maririnig ang tinig ng Diyos, na dapat nating pakinggan ang sinasabi ng Banal na Espiritu sa mga iglesia, at yaong mga nakakilala sa tinig ng Diyos ay tatanggap ng bunga ng puno ng buhay. At sa Pahayag 14:4, sinasabi na kahit saan man pumunta ang Cordero, dapat tayong sumunod. Ipinapakita nito sa atin na kailangan nating bitawan ang ating mga ideya at imahinasyon at alamin kung paano maging matatalinong dalaga na nakikinig sa tinig ng Diyos; kapag hindi natin naiintindihan ang isang bagay, maaari tayong maghanap ng higit pa at mabasa ng mga salita ng Diyos. Ito ang tanging paraan upang masalubong ang pagbabalik ng Panginoon. At sa mga huling araw, ang Diyos ay nagsasagawa ng isang yugto ng bagong gawain batay sa Kanyang plano ng pamamahala, alinsunod sa kung ano ang kailangan ng sangkatauhan, at sa pundasyon ng gawain ng Panginoong Jesus. Ipinahayag Niya ang lahat ng katotohanan upang iligtas ang sangkatauhan, at sa sandaling matanggap natin ang mga katotohanang ipinahayag ng Panginoon sa mga huling araw at ang yugtong ito ng bagong gawain, ito ang pagsabay sa mga yapak ng Diyos. Ngunit ang mga kumakapit sa kanilang mga kuru-kuro, na tumatanggi na tanggapin ang gawain at mga salita ng Panginoon na nagbalik sa mga huling araw, ay katulad ng mga punong pari at Fariseo sa templo. Hindi lamang nila ’di matatamo ang pag-apruba ng Diyos, ngunit sila ay magiging mga lumalaban sa Diyos at tatanggalin ng bagong gawain ng Diyos. Salamat sa patnubay ng Makapangyarihang Diyos, sa wakas ay naintindihan ko na ang pagtanggap sa gawain ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw ay tunay na pagsalubong sa pagbabalik ng Panginoong Jesus!

7. Pagtamo ng Bagong Pag-unawa sa Klero

Napag-alaman ng aming pari na matagal ko nang tinanggap ang gawain ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw, at pumunta siya sa aking bahay, sinabihan akong huwag maniwala. Nang ipinaliwanag ko sa kanya ang lahat tungkol sa pagbabalik ng Panginoong Jesus, sa aking sorpresa, wala siyang interes na hanapin o tingnan ito, ngunit nais pa rin niyang harangan ang aking pagpasok sa iglesia. Ang iba pang mga miyembro ng simbahan ay pinigilan niya at hindi naglakas-loob na makinig sa aking pagbabahagi ng ebanghelyo ng kaharian. Ang pag-uugali ng pari ay talagang gumulat sa akin—iyon ay hindi talaga gagawin ng isang taong naghahangad sa pagbabalik ng Panginoon. Isang beses sa isang pagtitipon, nagbahagi si Sister Zhang ng fellowship sa isang sipi ng mga salita ng Diyos tungkol sa mismong isyu. Sinabi ng Makapangyarihang Diyos, “Masdan mo ang mga pinuno ng bawat denominasyon—lahat sila’y mapagmataas at nag-aakalang mas matuwid sila kaysa sa iba, at binibigyang-kahulugan nila ang Biblia nang wala sa konteksto at ginagabayan ng kanilang sariling imahinasyon. Lahat sila’y umaasa sa mga kaloob at pag-aaral sa paggawa ng kanilang gawain. Kung sila’y wala talagang kakayahang mangaral, susunod ba sa kanila ang mga tao? Sila, kung sa bagay, ay nagtataglay ng kaunting kaalaman at makakapangaral ng ilang doktrina, o alam nila kung paano makaakit ng iba at kung paano gumamit ng ilang pakana. Ginagamit nila ang mga ito para dalhin ang mga tao sa harapan nila at linlangin sila. Sa pangalan, ang mga taong iyon ay naniniwala sa Diyos, ngunit sa realidad, sinusunod nila ang kanilang mga pinuno. Kung nakakatagpo sila ng isang taong nangangaral ng tunay na daan, ang ilan sa kanila’y nagsasabing, ‘Kailangang konsultahin namin ang aming pinuno tungkol sa aming pananampalataya.’ Isang tao ang daanan ng kanilang pananampalataya sa Diyos; hindi ba problema iyan? Nagiging ano na kung gayon ang mga pinunong iyan? Hindi ba sila nagiging mga Fariseo, huwad na mga pastol, mga anticristo, at mga katitisuran sa pagtanggap ng mga tao sa tunay na daan?”

Pagkatapos ay sinabi ni Sister Zhang, “Ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos ay malinaw na isinisiwalat ang totoong diwa ng mga pari ng simbahan na naniniwala sa Diyos ngunit lumalaban sa Kanya. Sila ay likas na mayabang, at naiintindihan nila ang banal na kasulatan sa pamamagitan ng pag-asa sa kanilang sariling mga kuru-kuro at imahinasyon. Naiintindihan nila nang mali ang mga salita ng Diyos, sinasabing mayroon silang banal na awtoridad, at ang pagsunod sa kanila ay katumbas ng pagsunod sa Diyos. Hindi lamang ito, ngunit sa kanilang mga sermon ay hindi nila kailanman itinataas o pinapatotohanan ang Diyos, o ibinabahagi ang kanilang pag-unawa sa mga salita ng Diyos. Sa halip, palagi nilang pinapataas ang kanilang sarili, iniimbento kung gaano sila naghirap at gumawa para sa Diyos, at kung anong pasanin ang mayroon sila para sa mga nagtitipon. Palagi nilang ipinagyayabang kung gaano karaming doktrina at kaalaman sa Biblia ang mayroon sila upang mapukaw nila ang mga puso ng mga tao, para sambahin at sundin sila ng mga tao. Ito ay isang pagtatangkang dalhin ang mga tao sa ilalim ng kanilang kapangyarihan, upang ang mga tao ay sumamba sa kanila na parang sila ay Diyos. Hindi ba’t ito ay brutal na pakikipaglaban sa Diyos para sa mga tao? At lalo na kapag nakikita ng mga pari na maraming tao ang nagsisiyasat at tumatanggap sa gawain ng nagbalik na Panginoon, hindi lamang sila tumatanggi na maghanap at magsiyasat, ngunit upang maprotektahan ang kanilang sariling pangalan at katayuan, pinapanatili pa rin nila ang mga mananampalataya sa ilalim ng kanilang kontrol at sinasaraduhan ang kanilang mga simbahan upang maiwasang tanggapin ng mga miyembro ng simbahan ang bagong gawain ng Diyos. At kapag ang mga mananampalataya ay kulang ng pagkilala, nakikita nila na ang klero ay kapantay ng Diyos, at kaya kahit naririnig nila ang tinig ng nagbalik na Panginoon, hindi nila ito tatanggapin hanggang sa dumaan ito sa klero. Batay sa kung paano kumilos ang klero, maaari nating makita na hindi sila mga tao na tunay na may pananampalataya at talagang mahal ang katotohanan. Talagang sila ay kapareho ng mga Fariseo na lumaban sa Panginoong Jesus noong araw—hindi lamang sila personal na tumangging tanggapin ang bagong gawain ng Panginoon, ngunit pinipigilan nila ang ibang mga tao na tanggapin ito. Sila ay mga hadlang, mga hadlang na pumipigil sa mga tao na tanggapin ang tunay na daan. Sila ay mga anticristo na lumalaban sa Diyos, na inilantad ng Panginoon sa mga huling araw!”

Talagang naantig ako na marinig ang lahat ng ito. Ito ay totoo—mali ang pagkakaunawa nila sa Biblia batay sa kanilang mga kuru-kuro at imahinasyon, na inilalapat ang sinabi ng Panginoong Jesus tungkol kay Pedro sa kanilang sarili, dinadaya lahat tayong mga Katoliko. Sa Misa, palagi nilang pinag-uusapan ang tungkol sa pagpapadinig sa lahat kung ano ang sasabihin ng pari, na sinasabi na ito ay kapareho ng pakikinig sa nais sabihin ng Diyos. Ang kanilang layunin sa paglalapat ng mga salita ng Panginoong Jesus sa kanilang sarili ay upang ipwesto ang kanilang mga sarili sa loob ng mga puso ng mga mananampalataya para makinig tayo sa kanila, nang sa gayon ay makamit nila ang kanilang hangarin na makontrol tayo. At palagi nilang sinasabi sa atin kung gaano sila nagdusa para sa Diyos at kung anong pasanin ang mayroon sila para sa buhay ng mga nagtitipon, lahat ay upang hangaan natin sila. Sa pagbabalik tanaw ngayon sa lahat ng mga taon ng pakikinig sa mga pari na iyon, ano ang natutunan ko? Wala! Ni hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin upang masalubong ang pagbabalik ng Panginoon. Ngayon ay nakita ko na sa wakas na hindi talaga natin naiintindihan ang katotohanan—isang kahihiyan! Ngayon ko talaga nakita na ang mga klero na ito ay hindi tunay na naglilingkod sa Diyos, ngunit sila ay mga mapagpaimbabaw lamang na mga Fariseo, mga anticristo na pumipigil sa pagpasok ng iba sa kaharian ng langit.

Ngayon, nakatamo ako ng kaunting pagkilala salamat sa mga salita ng Makapangyarihang Diyos. Bilang mga mananampalataya, kailangan nating sundin ang Diyos at kilalanin Siya bilang dakila; kailangan nating magpasakop sa Kanya nang walang pag-aalinlangan at makinig sa Kanyang mga salita. Hindi tayo dapat makinig sa ibang tao, madala nila o sumamba sa kanila. Kung gagawin natin iyan, ang ating pananampalataya ay wala na sa Diyos.

Ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos ay ganap na nilutas ang lahat ng aking pagkalito. Nakaramdam ako ng labis na pagkasabik at pasasalamat sa patnubay ng Diyos mula sa kaibuturan ng aking puso, na personal kong marinig ang mga salita ng Panginoong Jesus na bumalik sa lupa, at masalubong ang pagbabalik ng Panginoon.