Ⅰ

Mula sa simula hanggang ngayon,

tanging tao lamang ang maaaring

makipag-usap sa Diyos.

Iyon ay, tanging tao ang maaaring

makipag-usap sa Diyos,

sa lahat ng nabubuhay na bagay

at kung ano ang nilikha Niya.

Tao ay may mga tainga upang makarinig,

at mga mata upang makakita;

may mga kaisipan, at wika,

pati na ang kanyang malayang kalooban.

Ang tao ay may lahat ng mga

kakayahan na kinakailangan

upang marinig ang Diyos na nagsasalita

at maunawaan ang kalooban ng Diyos,

at tanggapin ang komisyon ng Diyos,

at tanggapin ang komisyon na mula sa Diyos,

at sa gayon ay inilalagay ng Diyos

ang lahat ng pag-asa Niya sa tao.

Nais Niyang gawing Kanyang kasamahan ang tao,

na may puso’t isipang katulad sa Kanya,

at makakalakad na kasama Niya.

Ⅱ

Yamang sinimulan ng Diyos

ang Kanyang pamamahala,

ang Diyos ay naghihintay sa tao

na ibigay ang kanyang puso,

ibigay ang kanyang puso sa Kanya

sa lahat ng panahon,

upang Kanyang dalisayin at sangkapan ito,

upang ang tao’y pasiyahin ang Diyos,

minamahal ng Diyos,

upang ang tao ay matakot sa Diyos

at layuan ang kasamaan.

Ang Diyos ay umaasa at naghihintay,

naghihintay para sa kinalabasang ito

sa lahat ng panahon,

upang ang tao’y pasiyahin ang Diyos,

minamahal ng Diyos,

upang ang tao ay matakot sa Diyos

at layuan ang kasamaan.

Ang Diyos ay umaasa at naghihintay,

naghihintay ng kinalabasang ito

sa lahat ng panahon.

Hango sa Ang Salita, Vol. II. Ukol sa Pagkakilala sa Diyos. Ang Gawain ng Diyos, ang Disposisyon ng Diyos, at ang Diyos Mismo II