I

Alam ng Diyos na katapatan at sinseridad niyo’y

kapwa pansamantala lamang,

na ang aspirasyon niyo at halagang binayaran

ay para lang sa ngayon at ‘di para sa hinaharap.

Ang magandang hantungang inyong minimithi

ay ang nais niyo lang gawan

ng huling pagsisikap.

Inyong layunin lang ay makipagpalitan,

‘di upang makaiwas magkautang sa katotohanan.

At hindi upang magsukli,

suklian ang Diyos

para sa halagang binayaran na Niya.

Nais mong kunin ang gusto mo sa panlilinlang

at hindi ang paghirapan ito.

Huwag magbalat-kayo

ni pagurin ang isipan para sa inyong hantungan,

sa puntong ‘di kayo makakain o makatulog.

‘Di ba’t naitakda na ang kahihinatnan niyo?

Kung kaya niyong sundin ang konsensya’t

ibigay ang lahat n’yo,

magsumikap para sa gawain Niya,

buong-buhay maglingkod,

iaalay ang pagsisikap sa ebanghelyo Niya

‘di ba’t lulukso sa tuwa puso Niya dahil sa inyo?

‘Di ba’t mapapalagay ang isip Niya sa inyo?

II

Buong pusong paghusayan ang tungkulin,

maging handa sa kahit anong mangyayari.

Sa nagdusa o nagbayad-halaga para sa Kanya,

pagdating ng araw,

wala Siyang pagmamalupitan.

Gan’tong paniniwala ay marapat panghawakan.

Ito’y huwag kalimutan

at ang Diyos ay mapapalagay.

Kung ‘di niyo ‘to makakamit,

ang Diyos ay hindi mapapalagay,

at kayo’y taong habambuhay Niyang kasusuklaman.

Kung kaya niyong sundin ang konsensya’t

ibigay ang lahat n’yo,

magsumikap para sa gawain Niya,

buong-buhay maglingkod,

iaalay ang pagsisikap sa ebanghelyo Niya

‘di ba’t lulukso sa tuwa puso Niya dahil sa inyo?

‘Di ba’t mapapalagay ang isip Niya sa inyo?

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Tungkol sa Hantungan