‘Pag sinusubok ng Diyos ang pananalig ng tao,

walang nagpapatotoo, nag-aalay sa lahat niya.

Tao’y nagtatago, ‘di bukas ang sarili,

na para bang sasaklutin ng Diyos ang puso niya.

I

Kahit si Job ay ‘di kailanman

nanindigan sa mga pagsubok,

‘di nagbuhos ng tamis habang nagdurusa.

Tao’y naglalabas ng luntian

sa init ng tagsibol at

kailanma’y ‘di nanatiling luntian

sa lamig ng taglamig.

Taong buto’t balat ang tayog

ay ‘di makatutupad sa mga intensyon ng Diyos.

‘Pag ang Kanyang pagkastigo’y

sumasapit sa tao

saka lang mamamalayan nila’ng

Kanyang mga gawa.

Kahit Siya’y walang ginagawa’t pinipilit,

tao’y makikilala Siya’t

mga gawa Niya’y masasaksihan.

II

Sa lahat ng tao, wala ni isa,

walang maa’ring maging huwaran para sa iba.

Ang mga tao’y magkakapareho, ‘di magkakaiba,

na may kaunting kaibahan

para matukoy ang isa’t isa.

Dahil sa gan’tong dahilan, kahit ngayon,

‘di pa rin ganap na makikilala ng tao’ng

mga gawa ng Diyos.

‘Pag ang Kanyang pagkastigo’y

sumasapit sa tao

saka lang mamamalayan nila’ng

Kanyang mga gawa.

Kahit Siya’y walang ginagawa’t pinipilit,

tao’y makikilala Siya’t

mga gawa Niya’y masasaksihan.

Ito ang plano ng Diyos.

Ito’ng aspeto ng mga gawa Niya

na ipinapakita.

Ito’ng dapat malaman ng tao.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Mga Salita ng Diyos sa Buong Sansinukob, Kabanata 26