Ⅰ

Minsan nang ipinahayag ng Diyos

ang kamangha-manghang tanaw

ng Kanyang banal na kaharian sa harap ng tao.

Gayunman tao’y tumitig lamang ng may

kasakiman sa kanilang mga mata.

Walang tunay na naghangad pasukin ito.

Minsan nang sinabi ng Diyos

sa tao ang estado ng mga bagay sa lupa,

nakinig ang tao ngunit hindi hinarap

ang Kanyang salita ng kanilang puso.

At minsan nang sinabi ng Diyos sa tao

ang katotohanan ng langit,

ngunit tinawag nila itong mga kwento

at hindi isinapuso ang Kanyang mga salita.

Ⅱ

Ngayon, ang mga eksena ng kaharian

ay nagliliwanag sa mga tao,

ngunit sino nang naghalughog sa pagtugis nito?

Kung walang panghihimok ng Diyos,

ang tao ay hindi pa magigising

mula sa kaibuturan ng kanilang mga panaginip.

Sobrang nabibighani ba sila sa kanilang buhay sa lupa?

Wala bang mataas na pamantayan sa kanilang puso?

Minsan nang sinabi ng Diyos sa tao

ang estado ng mga bagay sa lupa,

nakinig ang tao ngunit hindi hinarap

ang Kanyang salita ng kanilang puso.

At minsan nang sinabi ng Diyos sa tao

ang katotohanan ng langit,

ngunit tinawag nila itong mga kwento

at hindi isinapuso ang Kanyang mga salita.

Minsan lang sinabi ng Diyos sa tao

ang estado ng mga bagay sa lupa,

nakinig ang tao ngunit hindi hinarap

ang Kanyang salita ng kanilang puso.

At minsan nang sinabi ng Diyos sa tao

ang katotohanan ng langit,

ngunit tinawag nila itong mga kwento

at hindi isinapuso ang Kanyang mga salita.

At minsan nang sinabi ng Diyos sa tao

ang katotohanan ng langit,

ngunit tinawag nila itong mga kwento

at hindi isinapuso ang Kanyang mga salita.

Kanyang mga salita

at hindi isinapuso ang Kanyang mga salita.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Mga Salita ng Diyos sa Buong Sansinukob, Kabanata 25