Ⅰ

Natikman na ng Diyos, tamis, asim, pait, anghang,

bawat lasa ng karanasan ng tao.

Dumarating Siya sa hangin, kasama Siya sa ulan.

Naranasan Niya ang pang-uusig ng pamilya,

dumanas Siya ng maraming hirap at kabiguan ng buhay,

ang sakit ng pagkahiwalay sa Kanyang katawan.

Nang dumating sa lupa ang Diyos,

sa halip na tanggapin Siya dahil sa hirap na dinanas Niya,

“magalang” na tumanggi ang tao

sa mabubuting layon ng Diyos.

Paanong ‘di Siya masasaktan at ikalulungkot ito?

Ⅱ

Maaari ba na nagkatawang-tao ang Diyos

para lang matapos ito nang ganito?

Bakit ‘di mahal ng tao ang Diyos?

Bakit sinusuklian ng galit ang Kanyang pag-ibig?

Dahil kaya sa dapat lang magdusa nang ganito ang Diyos?

Nang dumating sa lupa ang Diyos,

sa halip na tanggapin Siya dahil sa hirap na dinanas Niya,

“magalang” na tumanggi ang tao

sa mabubuting layon ng Diyos.

Paanong ‘di Siya masasaktan at ikalulungkot ito?

Ⅲ

Ang mga tao’y lumuha na sa pagsimpatiya

dahil sa paghihirap ng Diyos sa mundo.

Dumaing sila laban sa mga mali

ng Kanyang kasawiang-palad.

Ngunit sino ba ang nakakaalam sa puso ng Diyos?

Nang dumating sa lupa ang Diyos,

sa halip na tanggapin Siya dahil sa hirap na dinanas Niya,

“magalang” na tumanggi ang tao

sa mabubuting layon ng Diyos.

Paanong ‘di Siya masasaktan at ikalulungkot ito?

Ⅳ

Sino’ng makauunawa sa damdamin ng Diyos?

Minsang nagkaroon ng malalim

na pagmamahal ang tao sa Diyos,

nanabik nang madalas sa Kanya sa kanilang pangarap.

Ngunit paano mauunawaan ng nasa lupa

ang Kanyang kalooban sa langit?

Nang dumating sa lupa ang Diyos,

sa halip na tanggapin Siya dahil sa hirap na dinanas Niya,

“magalang” na tumanggi ang tao

sa mabubuting layon ng Diyos.

Paanong ‘di Siya masasaktan at ikalulungkot ito?

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Mga Salita ng Diyos sa Buong Sansinukob, Kabanata 31