Ⅰ

Puso ng taong nakabaling na sa Diyos

ang laging makakatingin sa Diyos,

pusong kayang talikdan ang laman,

pusong nag-iisip sa Diyos.

Sa kanilang ugali’t pananalita,

sa kanilang bawat kilos,

kayang palugurin ang Diyos nilang mahal,

pusong may pasan para sa kalooban Niya.

‘Pag ideya at iniisip mo’y ‘di tama,

kaya mong talikdan ang intensyong

kumilos ayon sa kalooban Niya.

Habang mas lalong dumaranas sa paraang ‘to,

mas kaya ng puso mong bumaling sa Diyos,

at mas kaya mong palugurin ang Diyos at mahalin Siya.

Ⅱ

Nakakulong ka man o may sakit,

kinukutya o sinisiraan,

o tila wala nang lalabasan,

kaya mo pa rin Siyang mahalin.

‘Pag pagsubok ay dumarating,

kaya mo pa rin Siyang mahalin.

Ibig sabihi’y puso mo’y nakabaling na sa Diyos.

‘Pag ideya at iniisip mo’y ‘di tama,

kaya mong talikdan ang intensyong

kumilos ayon sa kalooban Niya.

Habang mas lalong dumaranas sa paraang ‘to,

mas kaya ng puso mong bumaling sa Diyos,

at mas kaya mong palugurin ang Diyos at mahalin Siya.

Hango sa Pagbabahagi ng Diyos