I

Diyos Mismo’y nagpapakumbaba’t gumagawa Siya

sa marurumi’t tiwaling tao.

Upang sila’y maperpekto, naging tao ang Diyos;

nagpapastol Siya’t nagtutustos sa kanila,

dumadating sa puso ng malaking pulang dragon

upang lupigi’t iligtas ang tiwali,

baguhin at ipanibago sila.

Nagpapakumbaba Siya upang maging tao’t

tinitiis ang paghihirap na dala nito.

Ito ang malaking kahihiyan ng Espiritu.

Diyos, dakila at matayog;

tao, masama at hamak.

Ngunit Siya’y nagsasalita, nagtutustos,

namumuhay kasama nila.

Siya’y napakamapagkumbaba’t kaibig-ibig.

II

Diyos na nag-anyong taong

may normal na buhay at pangangailangan,

ay patunay na nagpapakumbaba Siya.

Espiritu ng Diyos, dakila’t mataas,

dumarating bilang karaniwang tao

upang gawin ang gawain ng Espiritu Niya.

Kayo’y ‘di karapat-dapat sa gawain Niya,

sa paghihirap na tinitiis na Niya.

Pinapakita ito sa kakayahan,

kabatiran at katuturan niyo.

Kayo’y ‘di karapat-dapat sa gawain Niya,

sa paghihirap na tinitiis na Niya.

‘Pinapakita ito sa pagkatao’t mga buhay niyo.

Diyos, dakila at matayog;

tao, masama at hamak.

Ngunit Siya’y nagsasalita, nagtutustos,

namumuhay kasama nila.

Siya’y napakamapagkumbaba’t kaibig-ibig.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Yaon Lamang mga Nakatuon sa Pagsasagawa ang Mapeperpekto