I

Ang tao’y nabubuhay sa ilalim ni Satanas,

sa impluwensya ng kadiliman,

hindi makatakas sa pagkagapos

ng impluwensya ni Satanas.

Ang disposisyon ng tao

na naproseso ni Satanas

ay naging lubos na mas tiwali.

Siya’y laging namumuhay sa gan’tong paraan;

siya’y walang kakayahang mahalin ang Diyos.

Upang mahaling tunay ang Diyos,

ang isa’y dapat maperpekto,

mabasag, matabasan, mawasto,

mapino ng Banal na Espiritu.

II

Kung nais ng tao’ng mahaling tunay ang Diyos,

dapat siyang maalisan ng pagmamataas,

kapalaluan at pagmamatuwid sa sarili.

Ang lahat ng ‘yon ay disposisyon ni Satanas.

Kung ang tao’y ‘di matanggalan ng mga ito,

kung gayon ang pag-ibig niya’y hindi dalisay;

kung gayon ang pag-ibig niya’y mala-satanas

at ‘di makatatanggap ng sang-ayon ng Diyos.

Upang mahaling tunay ang Diyos,

ang isa’y dapat maperpekto,

mabasag, matabasan, mawasto,

mapino ng Banal na Espiritu.

Kung ang sabi mo’y parte ng ‘yong disposisyon

ay kumakatawan sa Diyos,

na kaya mo Siyang mahalin nang tunay,

kung gayon ika’y mapagmataas,

wala sa katwiran.

Ang mga gayong tao ay arkanghel!

III

Ang angking kalikasan ng tao

ay ‘di kayang kumatawan sa Diyos;

dapat maalis niya ang katutubong kalikasan

sa pagpeperpekto sa kanya ng Diyos.

Sa pagtupad lamang ng kalooban ng Diyos

at pagdaranas ng Kanyang pagkastigo

at ng gawain ng Banal na Espiritu

ang siyang pagsasabuhay

na sang-ayon ang Diyos.

Upang mahaling tunay ang Diyos,

ang isa’y dapat maperpekto,

mabasag, matabasan, mawasto,

mapino ng Banal na Espiritu.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Ang Tiwaling Tao ay Walang Kakayahang Kumatawan sa Diyos