Ⅰ

Diyos ko, nagtiis man ako ng maraming pagsubok,

at muntik na akong mamatay,

nakilala na Kita nang lubusan,

at nakamit ko na ang kataas-taasang kaligtasan.

Kung Iyong paghatol at disiplina, kung hindi Mo ako kinastigo,

ako nga ay mamumuhay sa karimlan,

mapapasailalim ako ni Satanas.

Diyos ko! Pakiusap. Wag kunin pinakamalalaki kong kaaliwan;

ilang salita lang nito ay mainam na.

Dahil natamasa ko na ang pag-ibig Mo,

at mula sa’Yo, ‘di ako mawawalay,

pa’nong ‘di Kita mamahalin nang tuluyan?

Ⅱ

Ano’ng mga pakinabang ng laman ng tao?

Kung iiwan ako ng pagkastigo Mo,

para akong pinabayaan ng Espiritu Mo,

na parang ‘di na Kita kasama.

Kung kalayaan ko’y kukunin Mo, o magkasakit ako,

kaya ko pa ring mabuhay.

Ngunit kung ang Iyong kahatulan ay umalis sa’kin,

wala akong paraan upang magpatuloy sa buhay.

Diyos ko! Pakiusap. Wag kunin pinakamalalaki kong kaaliwan;

ilang salita lang nito ay mainam na.

Dahil natamasa ko na ang pag-ibig Mo,

at mula sa’Yo, ‘di ako mawawalay,

pa’nong ‘di Kita mamahalin nang tuluyan?

Ⅲ

Kung ‘di Mo ‘ko kakastiguhin,

pag-ibig Mo nga’y mapapalayo sa akin.

Hindi ko man lang masambit ang mga salita,

ang pag-ibig na ito ay napakalalim pa para sa akin.

Kung wala ang Iyong pag-ibig ay mahuhulog ako kay Satanas,

di magawang makita maluwalhating mukha Mo.

Paano ako magpapatuloy sa pamumuhay?

Itong madilim na buhay ‘di ko maatim.

Ang makatabi Ka ay nakikita Ka, kaya’t paano Kita maiiwan?

Diyos ko! Pakiusap. Wag kunin pinakamalalaki kong kaaliwan;

ilang salita lang nito ay mainam na.

Dahil natamasa ko na ang pag-ibig Mo,

at mula sa’Yo, ‘di ako mawawalay,

pa’nong ‘di Kita mamahalin nang tuluyan?

Ⅳ

Pag-ibig Mo’y pinaluha ako sa lungkot.

Mas malalim ang buhay na ‘to.

Pinasasagana ako’t binabago, katotohana’y natatamo ko.

Diyos ko! Pakiusap. Wag kunin pinakamalalaki kong kaaliwan;

ilang salita lang nito ay mainam na.

Dahil natamasa ko na ang pag-ibig Mo,

at mula sa’Yo, ‘di ako mawawalay,

pa’nong ‘di Kita mamahalin nang tuluyan?