Ⅰ

Ang larawan ng malalabong Diyos sa puso ng tao

ay di maaaring ilantad ng mga salita lang.

Sa paggawa nito, sa huli’y mahirap pa ring iwaksi

malalim na bagay na nakaugat sa puso ng tao.

Tunay na Diyos at larawan Niya lang

makakapalit ng malalabong ito

nang tao’y makilala ang mga ito.

Ganyan pa’no layunin ay makamit.

Tao’y kita’ng noon pang hangad na Diyos

ay malabo’t kahima-himala.

Di ang direktang gabay ng Espiritu

ang may ganitong epekto.

Ito’y ‘di nakakamit sa aral ng tao

kundi sa nagkatawang-taong Diyos.

Tao ay makakakilala lang sa Diyos

at makikita Siya nang mas malinaw

kung gumagawa ang Diyos sa tao,

pagkatao’t larawan Niya ay ibinunyag.

Ito’y ‘di makakamit ng mga makamundo.

Espiritu ng Diyos ‘di rin ‘to kayang makamit.

Ⅱ

Pagkaunawa ng tao ay lantad

pag gumagawa ang naging-taong Diyos.

Pagiging normal at totoo Niya

kabaligtaran ng malabong Diyos.

Kung wala ang naging-taong Diyos

pagkaunawa ng tao’y ‘di kita.

Kung totoong bagay walang kaibahan,

malabong bagay ay hindi lantad.

Diyos lang makakagawa sa gawain Niya,

walang makakagawa nito para sa Kanya.

Tao ay makakakilala lang sa Diyos

at makikita Siya nang mas malinaw

kung gumagawa ang Diyos sa tao,

pagkatao’t larawan Niya ay ibinunyag.

Ito’y ‘di makakamit ng mga makamundo.

Espiritu ng Diyos ‘di rin ‘to kayang makamit.

Walang nakakagamit ng salita

sa paggawa ng gawaing ‘to,

sa paglinaw sa gawaing ‘to.

Gaano man kayaman ang wika ng tao,

di maipaliwanag realidad ng Diyos

pati ang pagiging normal Niya.

Tao’y makakakilala lang sa Diyos

at makikita Siya nang mas malinaw

kung gumagawa ang Diyos sa tao,

pagkatao’t larawan Niya’y ibinunyag.

Ito’y ‘di makakamit ng mga makamundo.

Espiritu ng Diyos ‘di rin ‘to kayang makamit.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Mas Kinakailangan ng Tiwaling Sangkatauhan ang Pagliligtas ng Diyos na Nagkatawang-tao