Ⅰ

Tinutunaw ng pag-ibig ng Diyos ang puso ko,

at nililinis ang aking maling mga iniisip.

Nauunawaan ko ang Kanyang puso,

ang Kanyang makapangyarihang pag-ibig.

Mula ngayon, hayaan akong huwag dumaing kailanman;

nabawi na ngayon lahat ng naglahong pag-ibig.

Binibigyan ako ng Diyos ng masyadong malaking pabor sa pag-ibig;

gusto kong ibigay sa Kanya ang aking buhay.

Mahal ko ang Diyos sa kaibuturan ng aking puso.

Isinusumpa kong hindi ako hihiwalay sa Kanya kailanman.

At walang karaniwan tungkol sa Kanyang pag-ibig.

Hindi ako karapat-dapat dito kahit isuko ko ang lahat.

Gusto ko Siyang mahalin nang lubos,

nang mas malalim, mas malalim.

Ⅱ

Walang hangganan ang pag-ibig ng Diyos,

habang tinatanggap kong limitado ang sa akin.

Dumating Siya sa mundong ito, kahit marumi at gulanit.

Napakahalaga at napakainam ng pag-ibig ng Diyos.

Para gawin tayong kumpleto,

ibinibigay Niya sa atin ang Kanyang puso at isip.

Binibigyan ako ng Diyos ng masyadong malaking pabor sa pag-ibig;

gusto kong ibigay sa Kanya ang aking buhay.

Mahal ko ang Diyos sa kaibuturan ng aking puso.

Isinusumpa kong hindi ako hihiwalay sa Kanya kailanman.

At walang karaniwan tungkol sa Kanyang pag-ibig.

Hindi ako karapat-dapat dito kahit isuko ko ang lahat.

Gusto ko Siyang mahalin nang lubos,

nang mas malalim, mas malalim.

Ⅲ

Ngayong nakamit ko na ang Diyos,

ayoko nang mawala Siya kailanman.

Kapag tumingin ako palayo matatagpuan ko pa rin ba Siya?

Panghahawakan ko ang kabaitan at pag-ibig ng Diyos;

tututok ako sa Kanyang ipinagkatiwala.

Paghihirap at pagsubok, walang kahulugan ang mga ito;

sa bawat unos mamahalin ko pa rin Siya.

Ang pag-ibig ko sa Diyos ay nagmumula hindi sa biyaya;

hindi magkakaroon ng tunay na pag-ibig nang walang pagdurusa.

Mahal ko ang aking Diyos sa kaibuturan ng aking puso.

Isinusumpa kong hindi ako hihiwalay sa Kanya kailanman.

At walang karaniwan tungkol sa Kanyang pag-ibig.

Hindi ako karapat-dapat dito kahit isuko ko ang lahat.

Gusto ko Siyang mahalin nang lubos,

nang mas malalim, mas malalim.