Ⅰ

‘Pag ‘sinasagawa ng tao ang katotohanan

o dumaranas ng pagpipino,

‘pag dumarating gawain ng Diyos,

matinding sakit tinitiis nila.

Bawat oras pagsubok sa kanila,

kaya loob nila’y may digmaan.

Ito ang aktwal na halagang dapat nilang bayaran.

Pagbabasang higit ng salita Niya’t

pagsusumikap ay kasama rito;

ito ang dapat gawin ng tao, ito ang kanilang tungkulin.

Pero dapat nilang isantabi yaong nasa loob nila:

mga iniisip at plano, mga pagkaunawa’t motibo.

Kung hindi, ‘di mahalaga gaano man sila magdusa

o gaano man magsikap,

lahat ‘to’y mawawalan ng kabuluhan.

Kung sinasang-ayunan ng Diyos halaga ng binayad mo

ay nalalaman kung may pagbabago sa iyo,

kung katotohana’y ‘sinasagawa mo’t

nilalabanan pagkaunawa’t motibo

nang makamit katuparan ng kalooban ng Diyos,

nang makamit ang kaalaman at katapatan sa Diyos.

Ⅱ

Tanging mga pagbabago sa kalooban mo’ng tutukoy

kung ang panlabas mong paghihirap ay mahalaga.

‘Pag nagbabago’ng disposisyon mo’t katotohana’y ‘sinasagawa,

lahat ng pagdurusa mo’y sasang-ayunan Niya.

Pero kung panloob mong disposisyon ay hindi nagbabago,

balewala ang anumang panlabas na pagsisikap;

gaano man karami’ng paghihirap iyong tiniis,

kung walang pagsang-ayon ng Diyos,

ito’y walang kabuluhan.

Kung sinasang-ayunan ng Diyos halaga ng binayad mo

ay nalalaman kung may pagbabago sa iyo,

kung katotohana’y ‘sinasagawa mo’t

nilalabanan pagkaunawa’t motibo

nang makamit katuparan ng kalooban ng Diyos,

nang makamit ang kaalaman at katapatan sa Diyos.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Ang Pagmamahal Lamang sa Diyos ang Tunay na Pananampalataya sa Diyos