Ⅰ

Kapag niyayanig ng Kanyang poot

ang mga bundok at ilog,

hindi na tutulungan ng Diyos ang duwag na tao.

Sa galit, di Niya sila pagsisisihin,

di na Siya aasa, parurusahan Niya sila.

Kulog dadagundong, parang galit na alon,

parang gumuguhong kabundukan.

Dahil tao’y nagrerebelde, sila’y mamamatay.

Lahat ng nilikha, ay lilipulin ng kulog at kidlat.

Buong sangkatauhan ay lalayo sa Diyos

dahil sa Kanyang galit.

Dahil tao’y nagkasala na laban

sa diwa ng Espiritu N’ya,

nagalit ang Diyos sa paghihimagsik ng tao.

Ⅱ

Ang sansinukob ay biglang mahuhulog sa kaguluhan,

nilikha’y di mababawi pinagmulang hininga ng buhay.

Ang tao ay hindi makakatakas sa dagundong ng kulog;

sa kalagitnaan ng kidlat, ang kawan ng tao ay

mabubuwal sa batis, tatangayin ng malakas na agos,

bubuhos mula sa kabundukan.

At agad-agad, sa hantungan ay may daigdig ng tao,

inaanod na mga bangkay sa dagat.

Buong sangkatauhan ay lalayo sa Diyos

dahil sa Kanyang galit.

Dahil tao’y nagkasala na laban sa diwa ng Espiritu N’ya,

nagalit ang Diyos sa paghihimagsik ng tao.

Ⅲ

Buong sangkatauhan ay lalayo sa Diyos

dahil sa Kanyang galit.

Dahil tao’y nagkasala na laban sa diwa ng Espiritu N’ya,

nagalit ang Diyos sa paghihimagsik ng tao.

Nguni’t sa ligtas na lupain, ibang mga tao ay nag-aawitan

sa gitna ng kasiyahan at awitan,

tinatamasa ang mga pangakong tinupad ng Diyos,

na tinupad ng Diyos para lamang sa kanila.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Mga Salita ng Diyos sa Buong Sansinukob, Kabanata 17