I

Ang pinakamalaking kabiguan ng tao sa pananalig

ay ang paghangad na sumamba’t sumunod sa Diyos,

ngunit sarili niyang mga biyaya’t

pinakamagandang hantungan ang binabalak.

Sinong tatalikod sa kanilang mga mithiin

kahit alam nilang sila’y nakakaawa’t kamuhi-muhi?

Sino’ng makakapigil sa sarili nilang mga hakbang

at makakahinto sa pag-iisip lamang sa sarili?

Ang pinakamalungkot na bagay sa paniniwala ng tao

ay ang pagsasagawa niya ng sariling pamamahala,

hindi pinapansin ang gawain ng Diyos

o ang Kanyang pamamahala,

pamamahala ng Diyos.

II

Kailangan ng Diyos

yaong nakikipagtulungan sa Kanya

para makumpleto ang Kanyang pamamahala,

yaong sumusunod at binibigay ang lahat nila

sa gawain ng Kanyang pamamahala.

‘Di Niya kailangan ng namamalimos

o yaong gumagawa’t naghihintay

ng Kanyang gantimpala,

kinamumuhian yaong namamahinga

sa kanilang tagumpay.

Ang pinakamalungkot na bagay sa paniniwala ng tao

ay ang pagsasagawa niya ng sariling pamamahala,

hindi pinapansin ang gawain ng Diyos

o ang Kanyang pamamahala,

pamamahala ng Diyos.

III

Namumuhi ang Diyos sa mga walang damdaming

minamasama ang gawain Niya

at pinag-uusapan lang

ang langit at mga pagpapala.

Mas lalo Siyang nasusuklam

sa mga nagsasamantala

ng pagkakataon sa Kanyang gawain

ng pagliligtas sa sangkatauhan.

‘Pagkat kailanma’y ‘di nila pansin

ang nais ng Diyos

na makamit sa Kanyang gawain.

Sinasamantala’ng gawain Niya

para sa mga pagpapala.

‘Di iniingatan puso ng Diyos,

sila’y nakatutok sa sarili nilang

kinabukasa’t tadhana.

Ang pinakamalungkot na bagay sa paniniwala ng tao

ay ang pagsasagawa niya ng sariling pamamahala,

hindi pinapansin ang gawain ng Diyos

o ang Kanyang pamamahala,

pamamahala ng Diyos.

IV

Yaong minamasama’ng pamamahala ng Diyos

at walang pakialam kung paano

nililigtas ng Diyos ang tao

ay ginagawa ang gusto nila

nang malayo sa pamamahala ng Diyos.

‘Di tinatandaan o sinasang-ayunan ng Diyos,

ang kanilang pag-uugali,

ni ito’y tinitignan nang may pabor sa Kanya.

Ang pinakamalungkot na bagay sa paniniwala ng tao

ay ang pagsasagawa niya ng sariling pamamahala,

hindi pinapansin ang gawain ng Diyos

o ang Kanyang pamamahala,

pamamahala ng Diyos.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Apendise 3: Maaari Lamang Maligtas ang Tao sa Gitna ng Pamamahala ng Diyos