I

O Diyos!

Ika’y aalalahanin ko, kahit kailan, kahit saan.

At kahit kailan, kahit saan, nais Kang ibigin,

ngunit tayog ko’y sadyang kay liit,

ako’y mahina’t pag-ibig ko’y may hangganan,

katapatan ko sa Iyo’y kakarampot.

Kumpara sa pag-ibig Mo,

ako’y ‘di nararapat mabuhay.

Hiling ko lang na buhay ko’y may kabuluhan,

na ‘di ko lamang masuklian ang Iyong pag-ibig,

kundi, mailaan ko sa Iyo lahat nang mayro’n ako.

Kung Ika’y mabibigyang-kasiyahan ko,

‘di na hihiling ng higit pa’t

ako’y magiging payapa.

Bagama’t ngayon ako’y mahina’t walang lakas,

‘di ko lilimutin ang Iyong pag-ibig o mga payo.

II

O Diyos!

Batid Mo’ng tayog ko’y kay liit,

pag-ibig ko’y mumunti.

Pa’no gagawin lahat ng makakaya

sa sitwasyong ‘to?

Bigyan Mo ako ng lakas at tiwala,

para taglayin ko

ang dalisay na pag-ibig

at ilaan Sa Iyo lahat ng mayro’n ako;

‘di ko lang masusuklian ang pag-ibig Mo,

kundi mas kakayanin kong danasin

lahat ng Iyong pagkastigo,

mga pagsubok at paghatol,

at lahat ng Iyong mga sumpa

gaano man ‘to katindi.

Kilala Kita dahil sa Iyong paghatol,

pagkastigo’t pag-ibig,

ngunit ramdam kong ako’y walang kakayahang

tuparin ang pag-ibig Mo, dahil kay dakila Mo.

Pa’no maibibigay lahat

ng mayro’n ako sa Lumikha?

III

O Diyos!

Tao’y may tayog ng isang musmos,

konsensya niya’y mahina,

at tanging magagawa ko lamang

ay suklian ang pag-ibig Mo.

‘Di alam kung pa’no tutugunan

ang Iyong mga hangarin, hangad ko lang

na magawa’ng aking makakaya’t

maibigay sa Iyo lahat ng mayro’n ako.

Anuman ang Iyong paghatol at pagkastigo,

anuman ang Iyong igawad sa akin,

sa kabila ng maaari Mong alisin,

nawa’y palayain Mo ako

sa kahit katiting na hinaing.

Malimit akong dumaraing

sa Iyong pagkastigo’t paghatol sa ‘kin

‘di ko natupad Iyong mga kahilingan

ni nakamit ang pagiging dalisay.

Pilit lang ang aking naging tugon

sa Iyong pag-ibig,

at sa sandaling ito ako’y higit pang

namumuhi sa aking sarili.

IV

‘Di ako dapat makuntento

na suklian ang pag-ibig Mo

gamit ang konsensya at gantihan ang pag-ibig.

Ito’y dahil ang isip ko’y lubhang tiwali,

at ‘di Kita makita bilang ang Lumikha.

Dahil ‘di pa rin ako karapat-dapat

na umibig sa Iyo,

dapat kong makamit ang kakayahang

maglaan ng lahat ng mayro’n ako sa Iyo,

na gagawin ko nang maluwag sa kalooban.

Dapat malaman ko lahat ng Iyong nagawa,

at walang pagpipilian,

dapat mamasdan ang Iyong pag-ibig,

at makapagbigay-papuri,

purihin ang ‘Yong banal na pangalan

para mabigyan Ka ng kaluwalhatian.

Ako’y handang manindigan

para sa Iyo sa patotoong ito.