Ⅰ

Yamang nilikha ng Diyos ang mundo

maraming taon na ang nakalilipas,

natapos Niya ang isang napakahusay

na trabaho sa mundong ito,

Siya ay nagdusa ng pinakamasamang

pagtanggi ng sangkatauhan

at nakaranas ng maraming paninirang-puri.

Walang sinuman ang tumanggap

sa pagdating ng Diyos sa lupa.

Lahat sila ay nagpaalis sa Kanya sa

pamamagitan ng gayong pagwawalang-bahala.

Nagdusa Siya ng libu-libong tao’ng paghihirap.

Ang pag-uugali ng tao sa nakalipas na panahon

ay sumira sa Kanyang puso.

Hindi na Niya pinapansin

ang panghihimagsik ng tao,

ngunit pinaplano upang baguhin at linisin sila sa halip.

Ang tanging hangarin ng Diyos

ay makinig at sumunod ang tao,

makaramdam ng pagkahiya sa harap

ng Kanyang katawang-tao at hindi lumaban.

Lahat ng nais Niya para sa bawat isa,

para sa lahat ng tao ngayon,

ay paniwalaan lamang na Siya ay umiiral.

Ⅱ

Ang Diyos sa katawang-tao ay nagdusa

nang sapat na pang-aalipusta at nakaranas

ng pagbubukod at pagpapako sa krus;

pinagtiisan din Niya ang

pinakamasama sa mundo ng tao.

Hindi nakayanan ng Ama sa langit na makita ito.

‘Tiningala Niya ang Kanyang ulo

at ipinikit ang Kanyang mga mata

upang hintayin ang pagbabalik

ng Kanyang minamahal na Anak.

Ⅲ

Ang Diyos ay matagal nang tumigil sa paghingi sa tao.

Ang presyo na binayaran Niya ay masyadong mataas,

at gayon pa man ang tao ay patuloy na hindi nag-aalala;

sa gawain ng Diyos sila’y nagbubulag-bulagan lang.

Ang tanging hangarin ng Diyos ay

makinig at sumunod ang tao,

makaramdam ng pagkahiya sa harap

ng Kanyang katawang-tao at hindi lumaban.

Lahat ng nais Niya para sa bawat isa,

para sa lahat ng tao ngayon,

ay paniwalaan lamang na Siya ay umiiral.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Gawain at Pagpasok 4