Ni Wang Ya

Sa nakaraan, nakita kong itinala ng Bibliya, “At nang mabautismuhan si Jesus, pagdaka’y umahon sa tubig: at narito, nangabuksan sa kaniya ang mga langit, at nakita niya ang Espiritu ng Dios na bumababang tulad sa isang kalapati, at lumalapag sa kaniya; At narito, ang isang tinig na mula sa mga langit, na nagsasabi, ‘Ito ang sinisinta kong Anak, na siya kong lubos na kinalulugdan’” (Mateo 3:16–17). Karagdagan, karaniwang sinasabi ng Panginoong Jesus “ang Diyos Ama” habang Siya ay nananalangin. Samakatwid, matatag akong naniniwala na mayroong Diyos Ama sa langit at ang Panginoong Jesus ay Anak lamang ng Diyos. Ngunit pagkaraan, nabasa ko ang mga salita ng Panginoong Jesus, “Ako at ang Ama ay iisa” (Juan 10:30). At nasusulat din sa Banal na Kasulatan, “Sinabi sa kaniya ni Felipe, Panginoon, ipakita mo sa amin ang Ama, at sukat na ito sa amin. Sinabi sa kaniya ni Jesus, “Malaon nang panahong Ako’y inyong kasama, at hindi mo Ako nakikilala, Felipe? Ang nakakita sa Akin ay nakakita sa Ama; paanong sinasabi mo, Ipakita Mo sa amin ang Ama? Hindi ka baga nananampalataya na Ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa Akin?” (Juan 14:8–10). Pagkatapos ay nakaramdam ako ng pagkalito sa aking puso: Ang Diyos sa langit ay sinabi na ang Panginoong Jesus ay ang Kanyang sinisintang Anak. Gayundin, ang Panginoong Jesus ay tinawag ang Diyos sa langit na Ama sa Kanyang mga panalangin. Gayunman, sinabi ng Panginoong Jesus, “Ang nakakita sa Akin ay nakakita sa Ama; … Ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa Akin” (Juan 14:9–10). “Ako at ang Ama ay iisa” (Juan 10:30). Kaya, ang Panginoong Jesus ba talaga ay ang Anak o ang Ama? Karaniwan, ang Anak ay ang Anak at ang Ama ay ang Ama. Paano sila magiging isa? Sa pagkalito na ito, tinanong ko ang maraming mga kapatid sa Panginoon, kasama na ang mga pastor, elders at mga mangangaral. Sinabi nilang lahat na ito ay isang napakalaking misteryo kaya tayong mga tao ay hindi maipaliwanag nang malinaw ito sa ating isipan. Dahil dito, ang pagkalito na ito ay kasama ko nang maraming taon.

Hanggang isang araw, nabasa ko ang ganitong sipi ng mga salita sa isang espirituwal na aklat na ibinigay ng aking kaibigan, “Nang tinawag ni Jesus sa pangalang Ama ang Diyos sa langit habang Siya ay nananalangin, ito ay ginawa lamang mula sa pananaw ng isang taong nilikha, dahil lamang sa dinamitan ng Espiritu ng Diyos ang Kanyang Sarili bilang isang karaniwan at normal na tao at nagkaroon ng panlabas na panakip ng isang nilikhang pagkatao. Kahit na ang nasa loob Niya ay ang Espiritu ng Diyos, ang Kanyang panlabas na anyo ay sa isang normal na tao pa rin; sa madaling salita, Siya ay naging ang ‘Anak ng tao’ na sinabi ng lahat ng tao, kabilang si Jesus Mismo. Dahil Siya ay tinawag na Anak ng tao, Siya ay tao (maging lalaki man o babae, sa alin mang kaso ay isa na may panlabas na pabalat ng isang tao) na ipinanganak sa isang normal na pamilya ng mga karaniwang tao. Samakatuwid, ang pagtawag ni Jesus sa Diyos sa langit sa pangalang Ama ay katulad lamang ng kung paano ninyo Siya tinawag na Ama noong una; ginawa Niya ang ganoon mula sa pananaw ng isang taong nilikha. Natatandaan pa ba ninyo ang Panalangin ng Panginoon na itinuro ni Jesus sa inyo na kabisaduhin? ‘Ama namin na nasa langit….’ Hiniling Niya sa lahat ng tao na tawagin ang Diyos sa langit sa pangalang Ama. At yamang tinawag Niya rin Siyang Ama, Kanyang ginawa ang ganoon mula sa pananaw ng isang nasa katayuan na kagaya ng sa inyong lahat. … Gaano man kadakila ang awtoridad ni Jesus sa lupa, bago ang pagkakapako sa krus, Siya ay Anak lamang ng tao, pinamamahalaan ng Banal na Espiritu (ibig sabihin, ng Diyos), at isa sa mga nilikhang tao sa lupa, sapagka’t hindi pa Niya nakukumpleto ang Kanyang gawain. Samakatuwid, ang pagtawag Niya ng Ama sa Diyos sa langit ay tanging Kanyang pagpapakumbaba at pagkamasunurin. Ang Kanyang pagtawag sa Diyos (ibig sabihin, ang Espiritu sa langit) sa gayong paraan, gayunman, ay hindi nagpapatunay na Siya ay ang Anak ng Espiritu ng Diyos sa langit. Sa halip, ito lamang ay dahil iba ang Kanyang pananaw…. Bago ang Kanyang pagkakapako sa krus, si Jesus ay isang Anak ng tao na nakatali sa mga limitasyon ng laman, at hindi Niya lubos na taglay ang awtoridad ng Espiritu. Iyan ang dahilan kaya mahahanap lamang Niya ang kalooban ng Diyos Ama mula sa pananaw ng isang nilikha. Kagaya iyon noong tatlong beses Siyang manalangin sa Getsemani: ‘Huwag ang ayon sa ibig Ko, kundi ang ayon sa ibig Mo.’ Bago pa Siya naitakda sa krus, Siya ang Hari ng mga Judio; Siya ay si Cristo, ang Anak ng tao, at hindi katawan ng kaluwalhatian. Kung kaya, mula sa pananaw ng isang taong nilikha, tinawag Niya ang Diyos na Ama” (“Umiiral ba ang Trinidad?”).

Ang mga salitang ito ay nagpaliwanag sa akin kaagad at kung ano ang nakapagpalito sa akin ng maraming taon sa wakas ay nalutas na. Lumalabas na ang Panginoong Jesus ay ang Espiritu ng Diyos na nagkatawang-tao upang maging ang Anak ng tao. Siya ay mayroong panlabas na takip ng isang nilikha na namuhay ng isang normal na buhay ng tao. Nang manalangin ang Panginoon sa Diyos Ama, ginawa Niya ito mula sa pananaw ng isang nilikha. Katulad ng itinuro sa atin ng Panginoong Jesus na maisaulo ang Panalangin ng Panginoon, “Ama namin sumasa langit ka…,” Hiniling din Niya sa atin na tawagin ang Diyos sa langit sa pangalan ng Ama. Ayon sa aking imahinasyon, dahil tinawag ng Panginoong Jesus ang Diyos sa langit sa pangalan ng Ama, inisip natin na ang Panginoong Jesus ay hindi ang Diyos Mismo kundi ang Anak ng Espiritu ng Diyos; yamang tinawag din natin ang Diyos sa langit sa pangalan ng Ama, kung gayon masasabi ba natin na tayo ay mga anak ng Espiritu ng Diyos? Napaka kakatwa ng aking naisip! Ang Panginoong Jesus ay ang Diyos Mismo, ngunit maaari Niyang tawagin ang Diyos sa langit sa pangalan ng Ama mula sa parehong pananaw ng isang nilikha at hanapin ang kalooban ng Diyos Ama. Lubos nitong isiniwalat ang mapagpakumbaba at nakatagong kakanyahan ng Diyos. Gayunpaman, hindi lamang ako hindi nagkaroon ng kaalaman tungkol sa mapagpakumbabang kakanyahan ng Diyos, ngunit nagkaroon din ako ng mga paniwala tungkol sa pagtawag ng Panginoon na “Diyos Ama” habang Siya ay nananalangin. Napaka-mangmang ko!

Pagkatapos ay nabasa ko ang mga salitang ito, “Maling-mali ang paliwanag na iyan! Hindi ba nito pinaghihiwa-hiwalay ang Diyos? Paano magagawang isa ang Ama, ang Anak, at ang Banal na Espiritu? Hindi ba sila tatlong bahagi at bawat isa’y magkakaiba ang likas na katangian? Mayroon pa rin yaong mga nagsasabi, ‘Hindi ba malinaw na sinabi ng Diyos na si Jesus ay ang Kanyang sinisintang Anak?’ Si Jesus ang sinisintang Anak ng Diyos, na lubos Niyang kinalulugdan—tiyak na sinabi ito ng Diyos Mismo. Iyon ang Diyos na nagpapatotoo sa Sarili Niya mismo, nguni’t mula lamang sa ibang pananaw, yaong sa Espiritu sa langit na sumasaksi sa Kanyang sariling pagkakatawang-tao. Si Jesus ay ang Kanyang pagkakatawang-tao, hindi ang Kanyang Anak sa langit. Naiintindihan mo ba? Hindi ba ang mga salita ni Jesus na, ‘Ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa Akin,’ ay nagpapahiwatig na Sila ay isang Espiritu? At hindi ba dahil sa pagkakatawang-tao kaya Sila ay nagkahiwalay sa pagitan ng langit at lupa? Sa katotohanan, Sila ay iisa pa rin; kahit ano pa, ito ay ang Diyos lamang na sumasaksi sa Sarili Niya. … Nguni’t sa panahong iyon, sinabi lang ng Espiritu sa langit na Siya ang sinisintang Anak ng Diyos, at hindi binanggit ang Kanyang pagiging natatanging Anak ng Diyos. Hindi ito talaga nangyari. Paano magkakaroon ng iisang anak lamang ang Diyos? Kung gayon ang Diyos ay hindi maaaring maging tao? Sapagka’t Siya ang pagkakatawang-tao, Siya ay tinawag na sinisintang Anak ng Diyos, at, mula rito, dumating ang relasyon sa pagitan ng Ama at Anak” (“Umiiral ba ang Trinidad?”).

Pagkatapos basahin ito, mas higit kong nabatid na noong tinawag ng Espiritu sa langit ang Panginoong Jesus na Kanyang sinisintang Anak, ang Diyos ay pinatotohanan ang kanyang nagkatawang-taong laman mula sa perspektibo ng Espiritu. Iyon ang Diyos na nagpapatotoo sa Kanyang Sarili Mismo. Ngunit hindi nito mapapatunayan na ang Panginoong Jesus ay Anak ng Espiritu ng Diyos sa langit. Sa panahon ng Bagong Tipan, ang nagkatawang-taong Diyos ay dumating upang gawin ang pagpapapako sa krus at pagtubos. Kinuha Niya ang mga kasalanan ng sangkatauhan bilang ang handog sa kasalanan. Dahil ang Espiritu ng Diyos ay hindi angkop upang maipako nang diretsahan, ngunit tanging ang nagkatawang-taong Espiritu ng Diyos na pinapalagay sa laman at pagparito sa mundo ang pinaka-angkop sa pagsasakatuparan ng gawain. Bilang sagisag ng Espiritu ng Diyos, ginawa ng Panginoong Jesus ang gawain ng Diyos Mismo. Ang ipinahayag ng Panginoong Jesus ay ang kalooban ng Espiritu. Ang nagkatawang-taong Diyos at Espiritu ng Diyos ay iisa at mayroon Silang magkaparehong kakanyahan, disposisyon, karunungan at pagkamakapangyarihan. Mayroon lamang isang tunay na Diyos sa langit at sa lupa. Hindi ko maiwasang maalala ang minsang sinabi ng Panginoong Jesus, “Ang pangulo ay, Pakinggan mo, Oh Israel; Ang Panginoon nating Dios, ang Panginoon ay iisa” (Marcos 12:29). Partikular na binigyang diin ng Panginoong Jesus ang utos na ito upang ipaalam lamang sa atin na ang Diyos ay natatangi; ibig sabihin, may iisang Diyos at iisang Espiritu ng Diyos. Tiyak, walang relasyon na Ama-Anak na dapat sabihin. Pag-isipan natin ito nang mabuti: Bakit nagagawa nating buuin ang ideya ng Ama at Anak? Sa huling pagsusuri, ito ay dahil sa hindi natin nauunawaan ang nagkatawang-taong Diyos. Sa pag-aaral ng Bibliya, nalaman ko na wala ang mga pahayag na ito tungkol sa Ama at Anak sa Lumang Tipan ng Kapanahunan ng Kautusan. Ang mga tao sa panahon na iyon ay walang konsepto ng Ama at Anak. Sa katunayan, sinimulan ng mga tao ang ideya na ito matapos magkatawang-tao ng Panginoong Jesus upang gawin ang Kanyang gawain, pati na kay Felipe, na sumunod sa Panginoong Jesus. Kaya’t sinabi niya sa Panginoong Jesus, “Panginoon, ipakita mo sa amin ang Ama.” Gayunpaman, itinuwid ng Panginoong Jesus ang kanyang maling kaalaman. Sinabi Niya, “Ang nakakita sa Akin ay nakakita sa Ama; … Ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa Akin” (Juan 14:9–10). At saka, minsang sinabi ng Panginoong Jesus, “Ako at ang Ama ay iisa” (Juan 10:30). Ang mga salita ng Panginoong Jesus ay nilinaw ang ugnayan sa pagitan ng Ama at Anak, gayunpaman dahil lamang sa tayo ay manhid at mabagal umintindi kaya’t alam lamang natin ang mga titik ng mga bersikulo ngunit hindi natin alam ang kalooban ng Diyos sa loob ng mga ito. Hindi ba’t ang mga salita ng paninisi ng Panginoong Jesus kay Felipe ay sinabi patungkol sa akin? Ayon sa aking sariling imahinasyon, tinukoy ko na ang Diyos ay may mga aspeto ng Ama at ang Anak. Bukod dito, itinuring ko Siya bilang ang Anak ng Diyos sa halip na ang Diyos Mismo. Hindi ko ba tinanggihan o nilapastangan ang Diyos? Maaari bang maging natatangi ang Diyos sa aking puso? Ang ginawa ko ay isang bagay na labis na nakakasakit sa disposisyon ng Diyos! Iniisip ko iyon, hindi ko maiwasang makaramdam ng pagsisisi at kinondena ko ang aking sarili sa aking maling akala. Kasabay nito, nagpapasalamat din ako sa Diyos sa pag-akay sa akin na maunawaan ang katotohanan at misteryo na ito mula sa mga salitang ito at malampasan ang aking maling kuru-kuro.

Ngayon lubusan ko ng nauunawaan ang kahulugan ng mga salita ng Panginoong Jesus, “Ang nakakita sa akin ay nakakita sa Ama; … ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin” (Juan 14:9–10). “Ako at ang Ama ay iisa” (Juan 10:30). Sa panahong ito, alam ko na ang Panginoong Jesus ay hindi Anak ng Diyos sa langit kundi ang nagkatawang-taong Diyos Mismo sa diwa. Salamat sa Diyos para sa pagliliwanag sa akin upang maunawaan ang malaking misteryo. Luwalhati sa Diyos!