Nakagawian ng pangunahing tauhan na gumawa ng mga bagay nang wala masyadong pag-iingat at kulang sa sipag sa kanyang mga kilos. Hindi naiiba ang paggawa niya ng kanyang tungkulin sa iglesia ng pagsusuri sa mga isinaling dokumento. Sa tuwing may makakaharap siyang mahirap o komplikadong trabaho na nangangailangan ng pag-iingat at pagsusumikap, nawawalan siya ng pasensya at ginagawa na lamang ito kahit papaano. Bilang resulta, maraming pagkakamali ang lumitaw sa mga dokumentong sinuri n'ya, na ikinasama ng loob niya at sinisi niya ang sarili. Matapos mailantad at mahatulan ng mga salita ng Diyos, namulat siya na ang kanyang pabayang pag-uugali ay dahil sa kalubhaan ng marumi niyang kalikasan, na isinasaalang-alang niya ang laman sa lahat ng bagay at lagi niyang gustong basta't makaraos na lang. Nang makita niyang hindi siya mapagkakatiwalaan at kulang siya sa dignidad at integridad, bahagya niyang kinamuhian ang kanyang sarili at sinimulan niyang ituon ang pansin sa pagsasagawa ng katotohanan. Nagbago ang kanyang pag-uugali sa kanyang tungkulin at natuto siyang gampanan ang kanyang tungkulin nang may pag-iingat.