Siya ay responsable sa gawain ng iglesia. Nang makita kung gaano kalinaw at kagaling sa pagsasalita ang mga lider sa kanilang pagbabahagi, hindi niya mapigilang hangaan sila. Noong hindi inaasahang umamin sila sa pagkakamali at nagbitiw, naging negatibo siya at mali ang pagkaunawa niya sa mga bagay-bagay. Iniisip niyang hindi siya kapantay ng mga lider na ‘yon, kaya tiyak na hindi niya kayang gumawa ng mahusay na trabaho. Kumakain at umiinom siya ng mga salita ng Diyos at nagninilay sa sarili. Bakit siya nananalig sa Diyos pero sumasamba sa mga tao? Ano ang natutuhan niya tungkol sa kanyang sarili? Anong mga maling pananaw ang binago niya?