Kapag ang pagpupugay sa kaharian ay umalingawngaw—kung saan ito rin ang pag-dagundong ng pitong kulog—ang tunog ay yumayanig sa langit at lupa, inuuga ang pinakamataas na langit at nagiging sanhi ng panginginig ng masidhing damdamin ng bawat tao. Isang awit sa kaharian ang pormal na bumabangon sa bansa ng malaking pulang dragon, na nagpapatunay na Ako ang nagwasak ng bansa ng malaking pulang dragon at itinatag ang Aking kaharian. Mas mahalaga pa rito, ang kaharian Ko ay itinatatag sa lupa. Sa sandaling ito, Ako’y nagsimulang magpadala ng Aking mga anghel sa bawat isa sa mga bansa sa mundo upang maaari silang magpastol ng mga anak Ko, ng Aking bayan; ito rin ay upang matugunan ang mga pangangailangan ng mga susunod na hakbang ng Aking gawain. Ngunit personal Akong pumupunta sa lugar kung saan ang dakilang pulang dragon ay namamalaging nakapulupot, upang makipaglaban dito. At kung ang lahat ng sangkatauhan ay makilala Ako mula sa loob ng katawang-tao, at magawang makita ang Aking mga gawa mula sa loob ng katawang-tao, kung gayon ang pugad ng malaking pulang dragon ay magiging abo at maglalaho nang walang bakas. Bilang mga tao ng kaharian Ko, dahil kinamumuhian ninyo sa inyong mga buto ang malaking pulang dragon, dapat ninyong bigyang kasiyahan ang Aking puso sa inyong mga kilos at sa ganitong paraan ay dulutan ng kahihiyan ang dragon. Talaga bang nararamdaman ninyo na ang malaking pulang dragon ay kasuklam-suklam? Talaga bang nararamdam ninyo na ito ang kaaway ng Hari ng kaharian? Talaga bang mayroon kayong pananampalatayang maaaring magdala ng kahanga-hangang patotoo sa Akin? Talaga bang mayroon kayong pananampalataya upang talunin ang malaking pulang dragon? Ito ang hinihingi Ko sa inyo. Ang tanging kailangan Ko para sa inyo ay magawa ninyong maabot hanggang sa hakbang na ito; makakaya niyo bang gawin ito? Mayroon ba kayong pananampalataya na maaari ninyong makuha ang mga ito? Ano ang kayang magawa ng tao? Hindi ba sa halip na Ako dapat ang gumawa nito ng Sarili Ko? Bakit sinasabi Ko na personal Akong bumababa sa lugar kung saan ang labanan ay sinasalihan? Ang gusto Ko ay ang inyong pananampalataya, hindi ang iyong mga gawain. Ang mga tao ay hindi kayang tanggapin ang Aking mga salita sa isang tuwirang paraan, ngunit magmasid lamang mula sa tabi. At naabot niyo ba ang inyong layunin sa ganitong paraan? Kayo ba ay makilala Ako sa ganitong paraan? Ang totoo, sa mga tao sa lupa, walang may kakayahang tumingin sa Akin nang tuwid sa mukha, walang sinuman ang makakatanggap ng dalisay at lantay na kahulugan ng Aking mga salita. At napasimulan Ko ang isang walang katulad na gawang inhinyera sa ibabaw ng lupa, upang makamit ang Aking layunin at itaas ang tunay na larawan ng Aking sarili sa puso ng mga tao, at sa ganitong paraan tatapusin ang panahon kung saan ang mga paniwala ang nagtataglay ng kapangyarihan sa tao.

Ngayon, hindi lamang Ako bumababa sa bansa ng malaking pulang dragon, ibinabaling Ko rin ang Aking mukha sa buong sansinukob, upang manginig ang buong pinakamataas na langit. Mayroon bang kaisa-isang lugar na hindi sumasailalim sa Aking paghatol? Mayroon bang kaisa-isang lugar na hindi umiiral sa ilalim ng mga hagupit na Ako ang naghahagis? Saanman Ako pumunta nagpakalat Ako ng lahat ng uri ng mga binhi ng sakuna. Isa ito sa mga paraan kung saan Ako ay gumagawa, at ito ay walang duda na isang gawa ng pagliligtas sa tao, at kung ano ang ipinaaabot Ko sa kanya ay isang uri pa rin ng pag-ibig. Nais Kong magkaroon ng mas maraming tao na pumupunta upang makilala Ako, upang makita Ako, at sa ganitong paraan igagalang ang Diyos na hindi nila nakita nang maraming taon ngunit, sa ngayon, ay tunay. Sa anong dahilan Ko nilikha ang mundo? Sa anong dahilan, nang ang sangkatauhan ay naging masama, hindi Ko sila tuluyang winasak? Sa anong dahilan na ang buong sangkatauhan ay nabubuhay sa ilalim ng mga hagupit? Sa anong dahilan na Ako Mismo ay nagsa-katawang-tao? Kapag Ako ay gumaganap ng Aking gawain, alam ng sangkatauhan ang lasa hindi lamang ng mapait ngunit pati rin ng matamis. Sa mga tao sa mundo, sino ang hindi nabubuhay sa loob ng Aking biyaya? Hindi ba Ako nagbigay sa mga tao ng mga materyal na pagpapala, sino ang magagawang tamasahin ang kasapatan sa mundo? Tiyak, na ang pagpapahintulot sa inyo na kunin ang inyong lugar bilang Aking bayan ay hindi lamang ang nag-iisang pagpapala, hindi ba? Ipagpalagay na kayo ay hindi Aking bayan ngunit sa halip ay mga taga-serbisyo, hindi ba kayo mabubuhay sa loob ng Aking pagpapala? Wala ni isa sa inyo ang may kakayahang arukin kung hanggang saan nanggagaling ang Aking mga salita. Ang sangkatauhan—sa halip na pahalagahan ang mga pangalan na Aking iginawad sa inyo, marami sa inyo, sa katawagang “taga-serbisyo,” ay nagtatanim ng sama ng loob sa inyong mga puso, at sa gayon marami, sa katawagang “Ang Aking bayan,” ay nagbubunga ng pag-ibig sa inyong mga puso. Huwag subukang linlangin Ako—Ang Aking mga mata ay nakikita at tumatagos sa lahat! Sino sa inyo ang tumatanggap nang maluwag sa loob, sino sa inyo ang nagbibigay ng ganap na pagsunod? Kung ang pagpupugay sa kaharian ay hindi umalingawngaw, magagawa ninyo pa rin ba na sumunod hanggang sa katapusan? Kung ano ang kakayahan ng tao sa paggawa, sa pag-iisip, gaano kalayo ang kanyang mararating—lahat ng mga ito ay naitinalaga Ko na mula noon pa.

—Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Mga Salita ng Diyos sa Buong Sansinukob, Kabanata 10