Iniisip ng ilang mananampalataya na ang tanging kailangan nating gawin ay magdusa at bayaran ang kapalit na ipalaganap ang ebanghelyo ng Panginoon, pasanin ang krus at sundan ang Panginoon, at magpakumbaba, magpasensiya at magtitis, at sa pamamagitan ng paggawa ng lahat ng ito sinusunod natin ang kalooban ng Ama sa langit, at naniniwala rin sila na kung palagi tayong magpupursige sa pananampalataya natin sa ganitong paraan, sa kalauna’y ililigtas tayo ng Diyos at makakapasok sa kaharian ng langit at makakamit ang walang hanggang buhay. Pero tama bang magkaroon ng ganitong pagkakaintindi at pagsasagawa sa ganitong paraan? Sinabi ng Panginoong Jesus, "Marami ang mangagsasabi sa akin sa araw na yaon, Panginoon, Panginoon, hindi baga nagsipanghula kami sa iyong pangalan, at sa pangalan mo'y nangagpalayas kami ng mga demonio, at sa pangalan mo'y nagsigawa kami ng maraming gawang makapangyarihan? At kung magkagayo'y ipahahayag ko sa kanila, Kailan ma'y hindi ko kayo nangakilala: magsilayo kayo sa akin, kayong manggagawa ng katampalasanan" (Mateo 7:22​-23). Bakit hindi lamang di makakapasok sa kaharian ng langit ang mga taong ito na nangangaral at nagtatrabaho sa ngalan ng Panginoon, pero parurusahan din sila ng Panginoon?