Mula pagkabata, hindi siya magaling magsalita at hindi niya maayos na naipapahayag ang kanyang sarili. Hiniling ng isang lider na diligan niya ang mga baguhan, at siya ay nabalisa, sa takot na mamaliitin siya ng mga tao dahil hindi siya magaling magsalita. Tahimik siya sa mga pagtitipon at hindi naglalakas-loob na buksan ang kanyang bibig para magsalita, at madalas siyang namumuhay sa kalagayan ng depresyon at pasakit, kaya hindi niya nagagawa nang normal ang kanyang tungkulin. Mula sa mga paghahayag ng mga salita ng Diyos, napagtanto niya kung paano ituring nang wasto ang mga kapintasan niya at nasumpungan niya ang isang landas ng pagsasagawa.