Ang Pag-uusap ni Satanas at ng Diyos na si Jehova (Mga piling sipi)

Job 1:6–11 Isang araw nga nang ang mga anak ng Diyos ay magsiparoon na magsiharap kay Jehova, na si Satanas ay naparoon din naman na kasama nila. At sinabi ni Jehova kay Satanas, Saan ka nanggaling? Nang magkagayo’y sumagot si Satanas kay Jehova, at nagsabi, Sa pagpaparoo’t parito sa lupa, at sa pagmamanhik manaog doon. At sinabi ni Jehova kay Satanas, Iyo bang pinansin ang Aking lingkod na si Job? sapagka’t walang gaya niya sa lupa, na sakdal at matuwid na lalake, na natatakot sa Diyos at humihiwalay sa kasamaan. Nang magkagayo’y sumagot si Satanas kay Jehova, at nagsabi, Natatakot ba ng walang kabuluhan si Job sa Diyos? Hindi Mo ba kinulong siya, at ang kaniyang sangbahayan, at ang lahat niyang tinatangkilik, sa bawa’t dako? Iyong pinagpala ang gawa ng kaniyang mga kamay, at ang kaniyang pag-aari ay dumami sa lupain. Nguni’t pagbuhatan Mo siya ng iyong kamay ngayon, at galawin Mo ang lahat niyang tinatangkilik, at itatakuwil Ka niya ng mukhaan.

Job 2:1–5 Nangyari uli na sa araw nang pagparoon ng mga anak ng Diyos upang magsiharap kay Jehova, na nakiparoon din si Satanas, upang humarap kay Jehova. At sinabi ni Jehova kay Satanas, Saan ka nanggaling? At si Satanas ay sumagot kay Jehova, at nagsabi, Sa pagpaparoo’t parito sa lupa, at sa pagmamanhik manaog doon. At sinabi ni Jehova kay Satanas, Iyo bang pinansin ang Aking lingkod na si Job? sapagka’t walang gaya niya sa lupa, na sakdal at matuwid na lalake, na natatakot sa Diyos, at humihiwalay sa kasamaan: at siya’y namamalagi sa kaniyang pagtatapat, bagaman ako’y kinilos Mo laban sa kaniya, upang ilugmok siya ng walang kadahilanan. At si Satanas ay sumagot kay Jehova, at nagsabi, Balat kung balat, oo, lahat na tinatangkilik ng tao ay ibibigay dahil sa kaniyang buhay. Nguni’t pagbuhatan Mo ngayon ng Iyong kamay, at galawin Mo ang kaniyang buto at ang kaniyang laman, at kaniyang itatakuwil Ka ng mukhaan.

Ang buong dalawang siping ito ay naglalaman ng pag-uusap ng Diyos at ni Satanas, nakatala sa mga ito kung ano ang sinabi ng Diyos at kung ano ang sinabi ni Satanas. Hindi masyadong nagsalita ang Diyos, at napakapayak ng Kanyang pagsasalita. Makikita ba natin ang kabanalan ng Diyos sa Kanyang simpleng mga salita? May ilan na magsasabing hindi ito madaling gawin. Kaya makikita ba natin ang pagiging ubod ng sama ni Satanas sa mga tugon nito? (Oo.) Tingnan muna natin kung anong uri ng tanong ang itinanong ng Diyos na si Jehova kay Satanas. “Saan ka nanggaling?” Ito ba’y tapat na tanong? Mayroon bang natatagong kahulugan? (Wala.) Ito ay isang tanong lamang, dalisay, at walang anumang natatagong layunin. Kung tatanungin Ko kayo: “Saan ka nanggaling?” paano kayo sasagot? Ito ba’y isang tanong na mahirap sagutin? Sasabihin ba ninyong: “Sa pagpaparoo’t parito sa lupa, at sa pagmamanhik manaog doon”? (Hindi.) Hindi kayo sasagot ng ganito, kaya ano ang nararamdaman ninyo kapag nakikita ninyo si Satanas na sumasagot sa ganitong paraan? (Nararamdaman natin na si Satanas ay kakatwa ngunit mapanlinlang rin.) Masasabi ba ninyo kung ano ang nararamdaman Ko? Sa tuwing nakikita Ko ang mga salitang ito ni Satanas, naiinis Ako, sapagkat nagsasalita si Satanas ngunit walang anumang kabuluhan ang sinasabi nito. Sinagot ba ni Satanas ang tanong ng Diyos? Hindi, ang mga salitang sinabi ni Satanas ay hindi isang kasagutan at walang anumang kinahantungan ang mga ito. Ang mga iyon ay hindi kasagutan sa katanungan ng Diyos. “Sa pagpaparoo’t parito sa lupa, at sa pagmamanhik manaog doon.” Ano ang nauunawaan mo sa mga salitang ito? Saan ba talaga nanggaling si Satanas? Nakatanggap ka ba ng kasagutan sa tanong na ito? (Hindi.) Ganito “kadalubhasa” sa pagkatuso si Satanas—hindi hinahayaan ang sinuman na matuklasan kung ano talaga ang sinasabi nito. Pagkadinig sa mga salitang ito hindi mo pa rin mababatid kung ano ang sinabi nito, kahit na tapos na itong sumagot. Gayunman naniniwala si Satanas na perpekto ang naging sagot nito. Ano kung gayon ang iyong nararamdaman? Naiinis ka ba? (Oo.) Nagsisimula ka ngayong makaramdam ng inis sa mga salitang ito. Si Satanas ay hindi nagsasalita nang deretsahan, ngunit iiwanan kang napapakamot sa iyong ulo at hindi maunawaan ang pinagmumulan ng mga salita nito. Kung minsan, sinasadya nito ang sinasabi, at kung minsan pinangingibabawan ang mga salita nito ng sarili nitong diwa, ng sariling kalikasan nito. Ang mga salitang ito ay galing mismo sa bibig ni Satanas. Ang mga ito ay hindi isinasaalang-alang ni Satanas sa mahabang panahon at sinabi ang mga ito sa paraan na itinuturing nitong tuso; bagkus ay inihayag nito ang mga iyon nang natural. Sa sandaling tanungin mo si Satanas kung saan ito nanggaling, ganito ang paraan ng pagsagot nito gamit ang mga salitang ito. Makakaramdam ka ng sobrang pagkalito na hindi mo kailanman malalaman nang eksakto kung saan nagmula si Satanas. Mayroon ba sa inyo na nangungusap ng tulad nito? (Oo.) Anong uri ng paraan ng pagsasalita ang ganito? (Ito ay hindi maliwanag at hindi nagbibigay ng isang tiyak na sagot.) Anong uri ng mga salita ang dapat nating gamitin upang ilarawan ang ganitong paraan ng pananalita? Ito ay nakapagliligaw at mapanlinlang, hindi ba? Kunwari ay ayaw ipaalam sa iba ng isang tao kung saan sila nagpunta kahapon. Tinatanong mo siya: “Nakita kita kahapon. Saan ang punta mo?” Hindi niya sinabi sa iyo nang diretso kung saan siya nagpunta kahapon. Bagkus ay sinabi niya: “Maraming nangyari kahapon. Nakakapagod!” Sinagot ba niya ang tanong mo? Oo sinagot niya, ngunit hindi iyon ang sagot na nais mo. Ito ang “pagkadalubhasa” sa panlilinlang na nasa pananalita ng tao. Hindi mo kailanman matutuklasan kung ano ang ibig niyang sabihin o maiintindihan ang pinagmulan o intensyon sa likod ng kanyang mga salita. Hindi mo alam kung ano ang kanyang sinusubukang iwasan sapagkat may sarili siyang kuwento sa puso niya—ito ay panlilinlang. Madalas din ba kayong magsalita sa ganitong paraan? (Oo.) Ano kung gayon ang inyong layunin? Kung minsan ba ay upang protektahan ang inyong sariling mga kapakanan, minsan upang panatilihin ang inyong katayuan, ang inyong sariling imahe, upang panatilihin ang mga lihim ng inyong pribadong buhay, upang sagipin ang inyong sariling reputasyon? Anuman ang layunin, hindi ito maihihiwalay sa inyong mga pakinabang at may kinalaman sa inyong mga kapakanan. Hindi ba ito ang kalikasan ng tao? Ang bawat isa na may ganitong uri ng kalikasan ay hindi ba katulad ni Satanas? Maaari natin itong sabihin na ganito nga, hindi ba? Sa pangkalahatan, ang ganitong pagpapamalas ay kamuhi-muhi at kasuklam-suklam. Naiinis na din kayo ngayon, hindi ba? (Oo.)

Kung muling titingnan ang unang sipi, tumutugon muli si Satanas sa tanong ni Jehova, nagsasabing: “Natatakot ba ng walang kabuluhan si Job sa Diyos?” Sinisimulan ni Satanas na tuligsain ang pagsuri ni Jehova kay Job, at ang pagtuligsang ito ay may halong poot. “Hindi Mo ba kinulong siya, at ang kaniyang sangbahayan, at ang lahat niyang tinatangkilik, sa bawa’t dako?” Ito ang pagkaunawa at pagsuri ni Satanas sa gawain ni Jehova kay Job. Sinusuri ito ni Satanas sa ganitong paraan, sinasabing: “Iyong pinagpala ang gawa ng kaniyang mga kamay, at ang kaniyang pag-aari ay dumami sa lupain. Nguni’t pagbuhatan Mo siya ng iyong kamay ngayon, at galawin Mo ang lahat niyang tinatangkilik, at itatakuwil Ka niya ng mukhaan.” Si Satanas ay palaging nagsasalita nang hindi maliwanag, subalit nagsasalita ito nang may katiyakan dito. Gayunpaman, ang mga salitang ito, bagamat sinambit nang may katiyakan, ay isang pagtuligsa, isang kalapastanganan at isang pakikipagtunggali sa Diyos na si Jehova, at sa Diyos Mismo. Ano ang nararamdaman ninyo kapag naririnig ninyo ang mga salitang ito? Nakakaramdam ba kayo ng pag-ayaw? Nakikita ba ninyo ang mga intensiyon ni Satanas? Una sa lahat, itinatatwa ni Satanas ang pagsusuri ni Jehova kay Job—isang tao na may takot sa Diyos at lumalayo sa kasamaan. Pagkatapos ay itinatatwa ni Satanas ang lahat ng sinasabi at ginagawa ni Job, iyon ay, itinatatwa nito ang takot niya kay Jehova. Ito ba ay nagpaparatang? Pinaparatangan, itinatatwa, at pinagdududahan ni Satanas ang lahat ng ginagawa at sinasabi ni Jehova. Hindi ito naniniwala, nagsasabing, “Kung sinasabi Mo na ang mga bagay ay kagaya nito, kung gayon, bakit hindi ko pa ito nakikita? Binigyan Mo siya ng napakaraming biyaya, paanong hindi siya matatakot sa Iyo?” Hindi ba ito pagtatwa sa lahat ng ginagawa ng Diyos? Pagpaparatang, pagtatatwa, paglapastangan—hindi ba pag-atake ang mga salita ni Satanas? Hindi ba tunay na pagpapahayag ang mga ito ng kung ano ang iniisip ni Satanas sa puso nito? Ang mga salitang ito ay tiyak na hindi katulad ng mga salitang kababasa lang natin ngayon: “Sa pagpaparoo’t parito sa lupa, at sa pagmamanhik manaog doon.” Ganap na magkaiba ang dalawang ito. Sa pamamagitan ng mga salitang ito, ganap na inilalantad ni Satanas ang mga nilalaman ng puso nito—ang saloobin nito sa Diyos at ang pagkamuhi nito sa takot ni Job sa Diyos. Kapag nangyayari ito, ang pagkamalisyoso at ang masamang kalikasan nito ay ganap na nailalantad. Kinamumuhian nito ang mga may takot sa Diyos, kinamumuhian ang mga lumalayo sa masama, at lalo pang kinamumuhian si Jehova sa pagkakaloob ng mga pagpapala sa tao. Nais nitong gamitin ang pagkakataong ito upang sirain si Job na iniangat ng Diyos gamit ang sarili Niyang kamay, upang wasakin siya, nagsasabing: “Sinasabi Mo na may takot sa Iyo si Job at lumalayo siya sa masama. Kabaligtaran ang nakikita ko.” Ginagamit nito ang iba’t ibang paraan upang udyukan at tuksuhin si Jehova, at gumagamit ng iba’t ibang mapanlinlang na pakana upang ibigay ng Diyos na si Jehova si Job kay Satanas upang walang-pakundangang mamanipula ito, mapinsala at matrato sa maling paraan. Nais nitong samantalahin ang pagkakataong ito upang puksain ang taong ito na matuwid at perpekto sa mga mata ng Diyos. Panandaliang kapusukan lamang ba ang nagdulot kay Satanas ng ganitong uri ng puso? Hindi, hindi ganoon. Matagal na panahon nang nagsimula ito. Ang Diyos ay gumagawa, ang Diyos ay nagmamalasakit sa isang tao, nagmamasid sa isang tao, at mga panahong ito ay binubuntutan ni Satanas ang Kanyang bawat hakbang. Sinuman ang pinapaboran ng Diyos, binabantayan din siya ni Satanas, at binubuntutan ito sa likod. Kung nais ng Diyos ang taong ito, gagawin ni Satanas ang lahat ng makakaya nito upang hadlangan ang Diyos, gamit ang iba’t ibang masasamang kaparaanan upang tuksuhin, guluhin at wasakin ang ginagawa ng Diyos, ang lahat ng ito ay upang makamit ang natatagong layunin nito. Ano ang layunin nito? Ayaw nito na makuha ng Diyos ang sinuman; nais nito para sa kanyang sarili ang lahat ng nais ng Diyos, gusto nitong sakupin sila, kontrolin sila, ang pangasiwaan sila upang sambahin nila ito nang sa gayon ay samahan nila ito sa paggawa ng mga kasamaan. Hindi ba ito ang masamang layunin ni Satanas? Madalas ninyong sabihin na si Satanas ay napakabuktot, napakasama, subalit nakita na ba ninyo ito? Ang tanging kaya ninyong makita ay kung gaano kasama ang tao. Hindi pa ninyo nakikita sa realidad kung gaano talaga kasama si Satanas. Subalit nakita na ba ninyo ang kasamaan ni Satanas sa usaping ito tungkol kay Job? (Oo.) Ginawang napakaliwanag ng usaping ito ang nakasusuklam na mukha at diwa ni Satanas. Sa pakikipagdigma sa Diyos at pagsunud-sunod sa likuran Niya, ang layunin ni Satanas ay ang buwagin ang lahat ng gawain na nais gawin ng Diyos, ang sakupin at kontrolin ang mga nais na makuha ng Diyos, ang ganap na puksain ang mga nais na makuha ng Diyos. Kung hindi sila mapupuksa, sila kung gayon ay aangkinin ni Satanas upang magamit nito—ito ang layunin nito. At ano ang ginagawa ng Diyos? Ang Diyos ay nagsasabi lamang ng isang simpleng pangungusap sa siping ito; walang talaan ng anumang higit pa sa ginagawa ng Diyos, ngunit nakikita natin na mas marami pang mga talaan ng kung ano ang ginagawa at sinasabi ni Satanas. Sa sumusunod na sipi mula sa kasulatan, tinanong ni Jehova si Satanas, “Saan ka nanggaling?” Ano ang sagot ni Satanas? (Ito pa rin ay “Sa pagpaparoo’t parito sa lupa, at sa pagmamanhik manaog doon.”) Ito pa rin ang pangungusap na iyon. Ito ay naging kasabihan at tatak ni Satanas. Paano ito nangyari? Hindi ba kasuklam-suklam si Satanas? Ang pagsasabi ng ganitong nakakainis na pangungusap nang isang beses ay tiyak na sapat na. Bakit lagi itong inuulit ni Satanas? Pinatutunayan nito ang isang bagay: Ang kalikasan ni Satanas ay hindi nagbabago. Hindi maaaring magpanggap si Satanas para itago ang pangit na mukha nito. Tinatanong ito ng Diyos at sumasagot ito sa ganitong paraan. Yamang ganito ang nangyayari, isipin kung paano nito tinatrato ang mga tao! Hindi natatakot si Satanas sa Diyos, wala itong takot sa Diyos, at hindi ito sumusunod sa Diyos. Kaya nangangahas ito na maging walang-prinsipyong pangahas sa harap ng Diyos, para gamitin ang kaparehong mga salitang ito upang isantabi ang tanong ng Diyos, para gamitin ang kaparehong sagot na ito sa tanong ng Diyos, para magtangkang gamitin ang kaparehong sagot na ito upang lituhin ang Diyos—ito ang pangit na mukha ni Satanas. Hindi ito naniniwala sa pagkamakapangyarihan sa lahat ng Diyos, hindi ito naniniwala sa awtoridad ng Diyos, at tiyak na hindi nakahandang magpasakop sa kapamahalaan ng Diyos. Palagi nitong sinasalungat ang Diyos, palaging tinutuligsa ang lahat ng ginagawa ng Diyos, at tinatangkang gibain ang lahat ng ginagawa ng Diyos—ito ang masamang layunin nito.

—Ang Salita, Vol. II. Ukol sa Pagkakilala sa Diyos. Ang Diyos Mismo, ang Natatangi IV