Ang Kalungkutan ng Tiwaling Sangkatauhan

Ang tao'y naglakad kasama ang D'yos sa paglipas ng mga taon,

ngunit di alam ng tao na hawak ng Diyos ang tadhana ng lahat ng bagay.

Lalong di alam papaano magsaayos ang Diyos, mamahala sa lahat ng bagay.

Gayong bagay ang di alam ng tao noon hanggang ngayon

di dahil mailap ang mga gawa ng Diyos,

o plano Niya'y di pa naisakatuparan,

nguni't dahil puso't espiritu ng tao, napakalayo sa D'yos.

Kahit tao'y sumusunod sa Diyos.

Walang malay siyang nagsisilbi kay Satanas.

Walang aktibong humahanap sa bakas ng D'yos.

Walang sinumang aktibong naghahanap sa pagpapakita ng D'yos,

at wala ring nais mabuhay sa pag-aruga't pag-iingat ng D'yos.

Mas gusto nilang umasa sa kaagnasan ni Satanas

upang umangkop sa masasamang tuntunin ng buhay ng tao.

Di namalayan na sa proseso, puso't espiritu N'ya'y isinakripisyo kay Satanas

at ng kasamaan.

Bukod dito, puso't espiritu ng tao'y nagiging tahanan ni Satanas at kanyang palaruan.

Sa paraang ito,

di namamalayang 'di na maunawaan ng tao ang mga prinsipyo ng pagiging tao,

at halaga at layunin ng pag-iral ng tao.

Mga batas mula sa D'yos at ang tipan N'ya sa tao

dahan-dahang kumupas sa puso ng tao

at di na n'ya hinahanap ni pakinggan man ang Diyos.

at di na n'ya hinahanap ni pakinggan man ang Diyos.

Sa paglipas ng panahon tao'y di na makaintindi kung bakit s'ya'y nilikha ng D'yos,

di maintindihan mga salita ng Diyos

di matanto na lahat ay nanggagaling sa D'yos.

Nagsisimulang labanan ng tao mga batas at kautusang itinakda ng D'yos;

puso't espiritu niya'y naging patay.

Nawala ng Diyos ang orihinal na tao.

Nawala ng tao ang kanyang pinagmulan.

Ito ay ang lungkot ng sangkatauhang ito.

Ito ay ang lumbay ng sangkatauhang ito.